26 augustus 2006

Bliksemse muziek

DriftkikkerTsja, en dan lees je dit bericht. Kijk, zelf ben ik ook geen fan van fanfaremuziek, maar om ze dan op de begrafenis van een medehoempapa-er met een bliksemschicht definitief neer te kegelen vind ik ook weer wat cru. Zeker voor iemand waar ik niet eens in geloof.
Dat gezegd hebbende denk ik dat ik voor de zekerheid de binnenkort geplande begrafenissen toch maar even afzeg.

25 augustus 2006

Koekeloeren

De oplettende lezer zal het niet ontgaan zijn dat Sanne inmiddels alweer ruim twee weken oud is. Ze heeft die twee weken met name besteed aan vier bezigheden. In aflopende mate van duur zijn dat slapen, drinken, huilen en luiers volpoepen, waarbij ik eerlijkheidshalve opmerk dat ik nog twijfel aan de volgorde van de laatste twee.
Er zijn ook momenten dat ze nog iets ander doet, en dat is om zich heen kijken. Wij vinden natuurlijk dat ze prachtige ogen heeft en daarom vinden we het sowieso al geweldig om ze te zien. Vanochtend kreeg het kijken echter een extra dimensie. Tot dan toe kéék Sanne namelijk wel maar wekte ze niet de indruk dat ze echt iets zág. Toen ik haar vanochtend oppakte en een beetje heen en weer wiegde was ze echter voor het eerst onmiskenbaar bezig mijn gezicht met haar oogjes te volgen. Ze heeft natuurlijk groot gelijk, want een vent met zo'n kop moet je ook scherp in de gaten houden. Maar dat Sanne dat na dik twee weken al in de gaten én in de vingers heeft vindt haar papa natuurlijk helemaal geweldig. Die gaat zo gelijk even kijken wanneer hij zijn dochter bij Harvard kan inschrijven.

22 augustus 2006

Prutsers

Ja, dat is inherent aan techniek, dusVandaag was er weer zo'n artikel waar het in stond. Het ging over de zoveelste ernstige storing in de dienst Internetplusbellen van KPN. De reactie van een woordvoerster van KPN: “dat is inherent aan techniek, zeker als die techniek nieuw is.”
Sorry hoor, maar dat is dus volslagen onzin en dan nog van de bovenste plank ook.
Techniek is namelijk altijd door mensen verzonnen, en zeker dit soort techniek doet uiteindelijk niets anders dan die mensen hebben ingebouwd. Als een bepaalde techniek het niet doet hebben bepaalde mensen dus gewoon zitten prutsen.
Dan moet je als leverancier niet je schouders ophalen, maar als de sodemieter zorgen dat het goed komt.
Ik vraag het me toch af. Stel dat de bovenste verdieping van een nieuw flatgebouw eraf valt en de bouwer zou zeggen “ja, dat is inherent aan de bouw, zeker als het gebouw nieuw is.” Zou het artikeltje dan ook op pagina 9 in de rechterkantlijn staan?

21 augustus 2006

Tech talk

De PDP-4, een van de inspiratiebronnen voor MIXHet heeft lang geduurd voor iemand met mijn achtergrond, maar vandaag gaat het dan toch gebeuren. Ik ga een stukje schrijven dat alleen voor techneuten te slikken zal zijn. Ik zal heus mijn best doen om het voor niet-techneuten begrijpelijk te maken, al is het alleen maar omdat mijn vader daarom vroeg. Die is trouwens wel weer een weledelzeergeleerde heer en moet het volgens mij dus prima kunnen begrijpen als hij een beetje zijn best doet.
Maar goed, zoals ik zei, ook ik zal mijn best doen.

Het onderwerp van vandaag is één van de redenen dat het op deze stek de laatste tijd wat rustig is geweest; over de andere heb ik anderhalve week geleden geschreven. Ik ben de afgelopen paar weken namelijk bezig geweest met het programmeren van een emulator voor MIX, een niet-bestaande computer die is beschreven in een legendarische serie computerboeken genaamd The Art of Computer Programming. 't Is een vrij simpele computer met nog geen tien registers, maar 4.000 woorden geheugen en een instructieset van maar 64 instructies.
In de emulator zit ook een MIXAL assembler ingebakken, waardoor ik de stof uit de genoemde boeken aan de praktijk kan toetsen. Allemaal heel overzichtelijk dus, maar toch ben je voor je het weet een paar weken aan het klussen. Met gepaste trots kan ik echter melden dat de eerste publiceerbare versie sinds vandaag klaar is.

Voor het deel van de lezers dat het voorgaande kan volgen neem ik een linkje op naar de plaats waar de emulator te vinden is. De overige lezers moeten de muis maar eens boven de "onderstippelde" kreten hangen. Misschien dat het wat helpt.

10 augustus 2006

Larf

Onze larfEnige tijd geleden heb ik een boek gelezen dat is geschreven door Midas Dekkers. “De Larf” heet het, en het stelt dat de diersoort die mens heet eigenlijk als larf ter wereld komt en moet verpoppen om een echt mens te worden. Baby's lijken in hun fysieke bouw welbeschouwd namelijk helemaal niet op volwassen mensen, zijn compleet incapabel en doen niets anders dan eten.
Als je erover nadenkt, en dat heb ik geprobeerd, heeft hij best wel een punt. Als je heel eerlijk bent zijn baby's gewoon hardstikke lelijk.

Dat maakt allemaal echter geen bal meer uit als je met je pasgeboren dochter in je armen staat en ze je voor de eerste keer met een paar donkerblauwe ogen aankijkt. Helemaal als het iets na 1:51 is en de dochter in kwestie 4015 gram weegt, 54 centimeter lang is en Sanne Elisabeth heet. Laat dat nou precies zijn wat mij gisteren is overkomen.

Prachtig vind ik haar.

26 juli 2006

Homo dansus

Dansende herenVanmiddag hoorde ik op de radio dat een Nederlandse rechter heeft bepaald dat een homopaar niet mag meedoen aan wedstrijden stijldansen. Goh, dacht ik gelijk, waarom zou je als homofiel stel wel mogen trouwen en niet mogen stijldansen?
Gelukkig vermeldde het radiobericht ook wat de motivatie van de rechter was. De jury kan een homopaar niet eerlijk vergelijken met een heteropaar in verband met de fysieke krachtverschillen. Ik was in één klap van een mysterie verlost en een redering waar ik zelf nóóit op was gekomen rijker.
De genoemde onderbouwing biedt stijldanslustige homoparen natuurlijk ook een oplossing. Ze moeten er gewoon voor zorgen dat één van de twee geen gewone, maar een slappe homo is.

24 juli 2006

Pispeuter

Weer zo'n vieze wildplasser!"Driejarig jongetje beboet voor wildplassen" lees ik op NOS teletekst. Ja, daar kun je natuurlijk maar op één manier op reageren: helemaal terecht. Wildplassen mag niet. Ook niet als je drie bent, en ook niet als je net zindelijk bent en de lengte van de wandeling verkeerd had ingeschat. Ik bedoel, als alle driejarigen zomaar in het wilde weg gaan plassen is het hek natuurlijk van de dam. Die 75 euro moet de peuter in kwestie wat mij betreft dus uit zijn eigen spaarpot betalen.
Sterker nog, als-ie zijn identiteitsbewijs niet bij zich had hoop ik dat hij daarvoor ook nog een boete heeft gekregen. Regels zijn regels.
Tot zover niets aan de hand dus. Maar één vraag steekt toch weer de kop op: wat is precies het arbeidsgenot van de agent die in de bosjes staat te wachten op plasjes van driejarige jongetjes?
Ik moet u ook dit keer het antwoord weer schuldig blijven.

21 juli 2006

Piet

Rood lichtHet was natuurlijk onvermijdelijk, en het Grote Vierdaagse Zwartepietenspel is dan ook in volle hevigheid losgebarsten.
Dit komt misschien als een teleurstelling, maar ik acht mezelf niet in staat een antwoord op de schuldvraag te geven. Dit simpelweg omdat ik niet alle feiten ken, blijkbaar in tegenstelling tot een hoop andere mensen.
Wel roept dit soort dingen altijd vragen bij me op. Ter overpeinzing deel ik die even met u.
In de eerste plaats vraag ik me hoe dan ook af of de Nijmeegse Vierdaagse bewust zaken niet of wel heeft gedaan om de ellende van dinsdag in de hand te werken. Weet u, ik geloof er zelf niets van. Volgens mij zijn ze zich rot geschrokken en hebben ze daarom ook zo drastisch gehandeld. (Sommigen zeggen zelfs te drastisch. Daar zou ik het morgen over kunnen hebben, maar ik denk dat ik het niet doe.)
Ja, zegt een deel van u in koor met het Openbaar Ministerie, maar nalatig waren ze misschien wel!
Ja, misschien wel.
Maar toch, zeurt het dan weer in mijn hoofd, als het zo overduidelijk was dat de tocht niet gelopen kon worden, hadden de wandelaars dat dan niet ook zelf kunnen bedenken? En waarom hebben de weermannen, die nu roepen dat ze er al niets van begrepen dat er überhaupt gestart is, daar niet van te voren een hoop herrie over geschopt?
En als het zo evident was dat je voor het deel van de route waar het voor zovelen mis ging twee liter water nodig hebt, hoor je daar als wandelaar dan niet ook je maatregelen op te treffen?
Ook vraag ik me af of er in 1972, toen er ook twee doden te betreuren waren, eveneens een strafrechtelijk vooronderzoek naar de organisatie is gestart.
Zoals ik al zei: veel vragen vandaag, en geen antwoorden. Voor diegenen van u die het wel denken te weten zit de reactiefunctie op de gebruikelijke plaats.

20 juli 2006

Bijna-baby-bericht

BarbiebabyIk kan me zo voorstellen dat er mensen zijn die zich afvragen hoe het met de zwangerschap gaat. Per slot van rekening hebben we nog maar zo'n anderhalve week reguliere speeltijd voordat we de verlenging in gaan.
Om kort te gaan: prima, gegeven de omstandigheden. Eigenlijk merk ik er ook niet zoveel van. Ik moet nog steeds naar mijn werk, waar het overigens snikheet is. Het is wel lekker dat Jolanda geen onregelmatige diensten meer draait, waardoor het eten nu echt elke dag klaar staat als ik thuis kom. Ze heeft inmiddels ook een duidelijk buikje natuurlijk, maar daar lijd ik echt niet heel erg onder, hoor.
Nee, ik kan niet zeggen dat ik er veel last van heb.

Wat?

Oh, juist... Het zal u jeuken wat ik ervan merk. U wilt weten hoe het met Jolanda is.

Nou, goed dan. Om kort te gaan: prima, gegeven de omstandigheden. Met deze hitte is het wel wat minder, maar daar heeft iedereen volgens mij last van. Verder heeft ze wat dikkere handen, voeten en enkels en slaapt ze sommige nachten ook wat minder.

Kort samengevat zijn we er allebei klaar voor, zonder er al echt helemaal klaar mee te zijn. Of we dat punt alsnog gaan bereiken? Dit is de plek waar ik het u gelijk zal melden.

19 juli 2006

Aksie!

Nou lieve lezers en lezeressen, u wordt bedankt hoor. Hartverwarmend, al die inschrijvingen in mijn vriendenboek. Precies nul heb ik er gehad. Weet u wat, u bekijkt het maar. Ik ga vandaag in staking.

En nee, dat bij elke vingerbeweging de zweetdruppels over het toetsenbord vliegen en de inspiratiebron die "krant" heet in natte klodders uit elkaar valt zodra ik hem beetpak heeft er helemaal niets mee te maken.

18 juli 2006

Presence

BijenkorfStelt u zich voor: na grote inspanning heb je eindelijk een tig-tal e-mail adressen, een MSN-account, een weblog die je sinds kort weer regelmatig bijhoudt, een registratie op Schoolbank.nl en zelfs een account op www.volvo-forum.nl. Je denkt al met al dat je je digitale “presence” tot in de puntjes voor elkaar hebt.
Dan ga je een avondje feesten met een of andere pipo die een paar jaar jonger is dan jezelf (overigens is het niet echt een pipo maar meer een potzak), begint die je naar je “hyve” te vragen.
Je wat?
Je hyve.
Om een lang verhaal kort te maken betekent het gewoon dat je weer even zoet bent met naam, geslacht, geboortedatum en weet-ik-niet-wat invullen, quasi-grappige antwoorden formuleren op een scala aan vragen, en foto's uploaden. Dat alles om te bewijzen dat je ondanks alle aanwijzingen in die richting toch geen oersaaie kerel bent. Iedereen die mij wat beter kent weet dat het leveren van dat bewijs voor mij geen onaanzienlijke klus is.
Maar, het is voor elkaar hoor. Met trots presenteer ik u dus mijn hyve, die u kunt vinden achter de slinks toegevoegde link in de rechterkantlijn. Er is nog volop ruimte in mijn vriendenboek, dus meldt u zich gerust aan.

(Voor de duidelijkheid:
1. die opmerking over oersaai zijn is uiteraard alleen op mezelf van toepassing. Dit om te voorkomen dat ik straks een vriendenloze hyve heb, want ik heb inmiddels uit de literatuur begrepen dat dat nog nét iets triester is dan het helemaal niet hebben van zo'n ding.
2. het verzoek om aanmeldingen in mijn vriendenboek is dan ook niet geheel belangeloos, want de literatuur zegt ook dat je status evenredig is met het aantal geregistreerde vrienden. En u weet, ik ben bijzonder statusgevoelig. Dus nogmaals: meldt u zich gerust aan.)

17 juli 2006

Voorruit

Vijf minuten feestMuziek is een raar iets. Er zijn van die nummers die je op een zonnige dag binnen tien seconden bij de strot kunnen grijpen en je zowat in tranen kunnen doen uitbarsten. Ikzelf heb dat bijvoorbeeld met bepaalde nummers van Spinvis. Andersom kan natuurlijk ook, en eerlijk gezegd ben ik blij te melden dat me dat vaker gebeurt.
In elk geval vind ik de radio daarom ook wel een mooi muziekmedium, omdat je nooit weet wat je precies om je oren krijgt. (Ik hoor hier dan bij te zeggen dat het wel afhangt van de zender die je kiest etcetera, maar daar gaat dit stukje nou eenmaal niet over, dus dat doe ik niet.)

Oh trouwens, mocht het verhaal tot hier u niet echt aanspreken dan kunt u voor vandaag wel afhaken, want dan zal de rest van dit berichtje u ook niet veel zeggen.

U bent er nog? Mooi, dan kunnen we verder.

Vanochtend was een sprekend voorbeeld van wat ik bedoel, en dan in positieve zin. Vlak na het nieuws van 9:00 gooide Gerard Ekdom een schuif open waardoor ik zo'n beetje zat te stuiteren achter mijn stuur. En dat komt omdat achter die schuif On a ragga tip van SL2 zat. Om kort te gaan: vijf minuten feest, met de zon op de voorruit.
Een beetje zure nasmaak heeft het overigens wel weer, omdat ik me zojuist realiseer dat het nummer in kwestie begin jaren '90 is uitgebracht. Dat maakt het een typisch geval van jeugdsentiment en met een gat van vijftien jaar voel ik me dan toch gelijk een beetje een ouwe lul.
Heeft iemand misschien een CD van Spinvis bij de hand?

16 juli 2006

Excuses

PanamaVannacht ben ik met een leuk clubje - bestaande uit een verzameling ex-collega's, toekomstige ex-collega's en de vriendin van één van die laatsten - wezen feesten in een leuk clubje, namelijk de Panama in Amsterdam.
Ik vrees dat ik er niet omheen kan dat ik daarbij een ernstig geval van Ganus Uitjeplatus heb opgelopen. Via deze weg wil ik dan ook mijn excuses aanbieden aan iedereen die door mijn rondzwaaiende ledematen met schaafwonden, kneuzingen of botbreuken heeft moeten vertrekken. Dat geldt overigens ook voor diegenen die alleen door de aanblik ervan niet meer hebben kunnen slapen.
In dit soort situaties is het altijd makkelijk om de alcohol de schuld te kunnen geven. Gisteren was ik echter Bob, dus die vlieger gaat niet op. Ik zal dus moeten toegeven dat het waarschijnlijk genetisch is.
Een ander excuus heb ik overigens nog wel: als Sasha en Sander Kleinenberg niet de sterren van de hemel hadden gedraaid was het natuurlijk nooit zover gekomen.

14 juli 2006

Clou

Als ik 's ochtends de krant van de mat pak mag ik graag beginnen met het lezen van de strips die erin staan. Tenminste, de meeste strips, want zo'n beetje sinds het begin van het laatste WK voetbal zit er één tussen waar ik de lol echt niet in kan ontdekken. "Ronaldinho Gaucho" heet-ie, en het gaat over een jochie dat alleen maar wil voetballen. Da's dan ook het hele verhaal, want iets dat je een grap mag noemen zit er structureel niet in. Een mooi voorbeeld is het exemplaar van afgelopen donderdag. Aanschouwt u hem vooral zelf even:

Pas op! Niet grappig

Ongeveer net zo grappig als het paginanummer dat eronder staat, dus.

Bij dit soort dingen vraag ik me altijd af of het aan mij ligt, of dat er misschien toch anderen zijn die er net zo over denken. Uw mening in deze kunt u door middel van de commentaarfunctie achterlaten, maar inmiddels weet ik dat ik hoe dan ook niet de enige ben. Dit is namelijk de Dirkjan uit dezelfde krant:

Wel grappig

Overduidelijk ook een geval zonder clou, maar op de een of andere manier kan ik daar de humor dan wel weer van inzien.

Wat de clou is van dit bericht? U raadt het al, die is er niet. Toch leuk, nietwaar?

13 juli 2006

Onrein gezond

Verboden bierEr zijn van die dingen waar je als mens op moet kunnen vertrouwen om je grip op de wereld niet te verliezen. Dat de zwaartekracht aantrekt en niet afstoot bijvoorbeeld. En dat de boterham altijd met de beboterde kant naar beneden op het tapijt landt. Een andere natuurwet in die categorie is dat je bij het consumeren van teveel bier zowel dronken als dik wordt. Dat het ongezond is dus. Eerlijk gezegd is deze wet voor mannen misschien nog wel iets belangrijker dan voor vrouwen, omdat het daardoor stoer is om veel bier te drinken.
Zo'n vijftien jaar geleden werd er voor het eerst gemorreld aan deze bierwet, met de introductie van maltbier. Dronken word je daar namelijk niet van. Dik aan de andere kant nog wel, en bovendien vind ik het zo smerig dat ik er hele nare uitslag van krijg. Het ongezondheidsprincipe hield dus gelukkig stand.
Afgelopen maandag las ik in het AD echter dat men in Duitsland is begonnen met het brouwen van gezond bier, speciaal gericht op vrouwen. En ze menen het ook nog: het is bier met een stevige scheut fruitsap, niet meer dan 1% alcohol en nauwelijks calorieën. Het is zelfs zo ernstig gezond dat ze het niet in de supermarkt verkopen, maar in de apotheek.
U snapt al waarom het drie dagen geduurd heeft voordat ik het hier meld. Ik heb het echt even moeten verwerken.
Het Engelssprekende deel van de wereld hanteert een spreekwoord dat luidt "there are two certainties in life: death and taxes." Ik hoop dat we dáár nog wel even op kunnen vertrouwen.

12 juli 2006

Initiatief

Voor veel mensen die dagelijks naar en van hun werk in kilometerslange files staan is de zomerperiode vaak even wennen. Die lege wegen, dat structureel doorrijden, die sterk verkorte reistijd... Het is een beetje schrikken, maar toch ook wel verfrissend spannend.
Ja, moet men ergens in Den Haag gedacht hebben (waarschijnlijk in de tijd dat men in de Tweede Kamer nog op een meerderheid van de stemmen kon rekenen), da's allemaal leuk en aardig. Maar wat moeten we dan met al die mensen die het hele jaar zó kunnen doorrijden? Straks voelen die zich weer gediscrimineerd. Staan ze straks met spandoeken en 100.000 handtekeningen voor het departement. Dat kan natuurlijk niet.
De oplossing was gauw gevonden, en ze moeten bijna wel zeker hebben willen weten dat ik in ieder geval aan mijn trekken kom. Tel maar na: de A27 van Vianen naar Utrecht is al een paar weken praktisch afgesloten, dezelfde snelweg gaat volgende week tussen Gorinchem en Vianen echt helemaal dicht en de kortste weg die van de A2 naar m'n huis loopt hebben ze ook maar onbruikbaar gemaakt. Blijkbaar zijn ze toch nog niet helemaal zeker van hun zaak, want toen ik gisteren vanuit Gorinchem naar huis reed zag ik dat bovenop een rotonde die op de route ligt al heel onheilspellend een halve ton aan afzetmateriaal en omleidingsborden was neergepoot.
Ik waardeer het initiatief natuurlijk, maar ik kan nu al uit ervaring melden dat met 25° in de file staan noch schrikken, noch spannend is. Heel erg vervelend, dat is het dan weer wel. Dus, dames en heren, mijn dank voor het meedenken is groot, maar mag de boel nou gewoon weer open?

10 juli 2006

Letterloos

LettertjesPas geleden schreef ik een stukje over Sudoku's, die overpopulaire cijferpuzzeltjes. Onder andere over het feit dat er wel een verrekte hoop van die puzzeltjes te maken zijn, en dat Jolanda ze graag mag invullen. Dat doet ze onder andere in onze krant, het AD, waar er elke dag een paar in staan. Maar niet alleen Sudoku's. Zo hebben ze elke vrijdag ook een “Quizfillipine”. Da's een soort mengsel tussen een kruiswoordraadsel en een doorloper, waarbij je de ingevulde letters ook moet gebruiken om een spreekwoord samen te stellen.
Mocht het u hiermee nog niet geheel duidelijk zijn wat een “Quizfillipine” precies is dan geeft dat niet, het komt er in elk geval op neer dat je er best even mee onder de pannen kunt zijn.
Dat was met die van afgelopen vrijdag ook zo, want het was een pittige. Maar, Jolanda en ik laten ons niet zomaar uit het veld slaan, dus na even stevig doorpuzzelen – en een beetje hulp van Google – hadden we al een aardig deel van de spreekwoordletters gevonden.
Toen we even pauzeerden om te kijken of we het spreekwoord al konden achterhalen viel ons ineens een cursief stukje tekst op dat direct onder de oplossing van vorige week stond. Als u op de foto naast deze tekst klikt kunt u het ook even bekijken.
Tsja, op de een of andere manier voelde dat hersenkraken ineens toch wel een beetje nutteloos.

09 juli 2006

Opletten

Hiep, hiep...Ja, je let even niet op en dan wordt je opeens wakker op de eerste ochtend dat je 29 jaar oud bent. Da's precies wat mij vanochtend overkomen is. Weer een jaar overleefd dus, alhoewel ik eerlijk moet zeggen dat het niet echt als een enorme prestatie voelt. Of ik het komend jaar ook doorkom? Dat kunt u hier gaan volgen.
Oh trouwens, opmerkingen over de leeftijd die ik dan ga bereiken mag u nog zeker een jaar voor u houden. En de opmerkingen die ik vorig jaar maakte over koud bier en goede schotse whiskey blijven ten minste het komend jaar onverminderd van kracht.

07 juli 2006

Webterreur

Levensgevaarlijk!Toen ik vanochtend van de voordeur naar de auto liep, die in ons geval onder onze carport staat, merkte ik net op tijd op dat er tussen de auto en één van de balken waar de carport op rust een spinnenweb hing. 't Was een genieperige spin die het ding gesponnen had, want hij hing zo dat het zonlicht er net niet op viel. Dat was dan ook de reden dat ik hem bijna gemist had.
Mezelf in gedachten op de schouder kloppend dat ik het beestje te slim af was geweest deed ik het voorportier van mijn auto open.

U heeft vast wel eens een moment gehad dat u zeker wist dat uw ogen u bedrogen. Zo'n moment dat je bij jezelf denkt: ik had dat laatste biertje gisteren toch niet moeten pakken. Dit was zo'n moment, hoewel ik moet zeggen dat ook dat laatste biertje me prima gesmaakt had.
In de portieropening, dus aan de binnenkant van mijn auto, zat namelijk ook een spinnenweb. Nou ja, een kleintje dan, in de rechterbovenhoek.
Het duurde even voordat het tot mijn gare vrijdagochtendbrein doordrong wat ik zag, waardoor ik bijna dwars door het ding heen was ingestapt.

Onderweg naar mijn werk heb ik koortsachtig zitten bedenken welke zoektermen ik op Google moest loslaten om de laatste onderzoeksresultaten te vinden over terroristische spincomplotten. Dat ik daar niet uitkwam bleek uiteindelijk niet erg: een collega wees me er na aankomst op dat ik het terroristennetwerk al had opgerold door het plat te drukken tussen mijn overhemd en de autostoel.

Graag gedaan hoor, ik heb mijn steentje aan de nationale veiligheid met plezier bijgedragen.

05 juli 2006

Bella Italia

Italië is werkelijk een prachtig land. Jolanda en ik zijn er twee keer op vakantie geweest en we hebben ons beide keren prima vermaakt. Mooie landschappen, een ongekende historische rijkdom, lekker eten, goede wijn en, in het algemeen, vriendelijke mensen. Ik ben overigens niet de enige die er zo over denkt, want op dit moment is een aantal directe familieleden er ook op herhaling.

Onze laatste vakantie in Italië is inmiddels alweer een paar maanden geleden, maar desondanks heb ik aan het land gisteren veel plezier beleefd. En ik weet dat een aantal van u dit grijnzend zit te lezen omdat voor u hetzelfde geldt, en u dus weet wat de reden is. Namelijk dat het Italiaanse voetbalteam de Duitsers gisteren, in het puntje van de staart van de wedstrijd, een stevige schop “unter dem Arsch” heeft verkocht.
U merkt nu misschien op dat ik een paar berichtjes geleden schreef ik dat het WK me niet zoveel doet. Daar heeft u gelijk in en dat klopt ook, maar het was me wel opgevallen hoeveel Duitse (dus humorloze) lol er werd gemaakt toen Nederland eruit lag.

Het beste is misschien nog wel dat Duitsland nu nog een keer voor een wedstrijd mag komen opdraven waarvan de uitslag niemand een moer zal interesseren. Ik heb wel een troost voor onze oosterburen: ze hoeven er niet voor naar het buitenland.

04 juli 2006

Sukkels

Zoiets, maar dan ergerHet voordeel van werken op een kantoor met airconditioning is dat het op dagen als vandaag binnen een stuk koeler is dan buiten. Het nadeel van werken op een kantoor met airconditioning is dat het op dagen als vandaag binnen een stuk koeler is dan buiten.
Laat me dat even uitleggen. Op de dag, als je aan het werk bent, lijkt het een groot voordeel. Als je naar huis gaat weet je dat het minder is.
Op het moment dat ik vandaag het pand van mijn werkgever verliet had ik het gevoel dat er een halve meter dikke wollen deken over me heen werd gegooid. Toen ik bij mijn auto was aangekomen werd het nog erger. De hitte die van het ding afstraalde was niet te harden, en de druk erin was zo hoog opgelopen dat het siste toen ik het portier open deed. Je kon de ontsnappende luchtmoleculen naar adem horen snakken.
Om verder kort te gaan: toen ik instapte smolt mijn nette broek in de bekleding van mijn stoel, de vorm van mijn stuurwiel is uit de blaren op mijn handen af te leiden en de randen van mijn zonnebril - die ik in mijn auto had laten liggen - staan gebrandmerkt in mijn gezicht.
Jongens, ik weet heus wel dat ik een van die sukkels ben die met deze hitte gewoon, met zijn stropdas om, naar kantoor moet. Het is echt niet nodig mijn neus zo diep in de feiten te drukken, laat staan de feiten in mijn neus te brandmerken.
Mijn auto is het trouwens ook zat; die is uit pure ellende om een onderhoudsbeurt gaan vragen.

03 juli 2006

Cijfergriep

CijferwapenHoewel het niet direct een Hollandse klank heeft zal iedereen van u de kreet ‘Sudoku’ kennen. Je breekt er tegenwoordig mogelijk nog vaker je nek over dan voetballen in Duitsland en dopingshots in Frankrijk. Zelf heb ik even gedacht dat het een nieuwe Japanse vechtsport betrof, maar al snel leerde ik dat de Sudoku-overwinningen meestal met een potlood worden behaald. (En nee, dan niet door het ding in het oog van de tegenstander te prikken.)
Zelf ben ik er nog niet mee aangestoken, maar zowel mijn vrouw als mijn moeder hebben het cijfergriepvirus wel te pakken. Dat geldt trouwens ook voor mijn technische oom in Canada die, samen met zijn vrouw, me een abonnement op Scientific American kado heeft gedaan. Wat blijkt: ook de wetenschap is niet meer veilig. In de juni-editie staat namelijk een uitgebreid artikel over Sudoku-puzzels. En ik moet toegeven, het is nog een best interessant artikel ook. Tenminste, als je last hebt van de lugubere afwijking dat wiskundige principes je interesseren. Mea culpa.
Eén feitje wil ik de Sudoka's onder u toch niet onthouden: er zijn zo'n 5.472.730.538 echt unieke manieren om die 81 vakjes in te vullen. U denkt daar met een weekendje doorheen te zijn? Geeft niet hoor, met enige trucendozerij kunnen er 6.670.903.752.021.072.936.960 cijfercombinaties van worden gemaakt. Mocht u cijferblind zijn: dat zijn dus zestriljard­zeshonderzeventigtriljoen­negenhonderdriebiljard­zevenhonderdtweeënvijftigbiljoen­éénentwintigmiljard­tweeënzeventigmiljoen­negenhonderdzesendertigduizend­negenhonderdzestig puzzels. En als u daarmee op afzienbare termijn klaar bent heb ik nog een leuke variant voor u: uitzoeken op hoeveel manieren de honderdachtenzeventig letters van dat uitgeschreven getal over de éénentachtig vakjes verdeeld kunnen worden. Ik wens u veel plezier.

02 juli 2006

Tour de Carte

Rode kaart!Voor veel grote sportevenementen is dit een lastig jaar. De reden, zo hoorde ik laatst, is dat het WK voetbal aan de gang is. Voetbal is niet echt mijn sport, dus mij doet dat niet zoveel. Veel liefhebbers van bijvoorbeeld tennis en wielrennen laten hun liefhebberij echter rücksichtlos vallen om zich in oranjetenu te hijsen, grote hoeveelheden bier in het keelgat te gieten en hun onvermoede talenten als bondscoach de ruimte te geven als er “op wereldniveau” gevoetbald wordt.
Die aanhalingstekens staan er overigens niet per ongeluk, want wat ik er tot nu toe van gezien heb was over het algemeen weinig inspirerend. Ik denk dat de arbitrage daarom maar besloten heeft de boel wat op te leuken. Zo zag ik een wedstrijd waarin één speler drie gele kaarten kreeg, en tsja, toen toch ook maar een rode. En een andere waarin een recordaantal rode kaarten werd uitgedeeld. (Overigens wil over die wedstrijd niemand meer praten. Vreemd, nietwaar?)
Bij de Tour de France heeft men daarin een mogelijkheid gezien het voetbal toch te overtreffen. Wat nou, vier rode kaarten in één wedstrijd? Stelletje amateurs! Wij slingeren er gewoon negen rond voordat we überhaupt begonnen zijn!
Nou heren, van mij had het niet gehoeven hoor. Ik had toch wel gezegd: à Paris!

01 juli 2006

Vuile Staten

Amerikaanse vuiligheidAmerika wordt door veel andere landen gezien als een mileutechnische viespeuk. De reden is dat Amerika volgens die andere landen een onevenredig grote bijdrage levert aan de wereldwijde milieuvervuiling; mede daardoor moeten wij in Nederland onze dijken verhogen. De meeste Amerikanen denken daar heel anders over. Die geloven dat "wereld" een korter woord is voor "Amerika". En als je de wereld bezit mag je hem natuurlijk ook smerig maken. Okay, zullen ze schoorvoetend toegeven, er ligt nog wel wat woestenij aan de andere kant van de oceaan. Daar kun je zo af en toe voor de lol wat bommen op laten kletteren, maar verder telt het niet echt mee.
Het feit dat er zowel aan de noord- als de zuidkant van de VS aangrenzende landen liggen is voor veel Amerikanen dan ook ronduit paradoxaal. "Paradoxaal" vinden veel Amerikanen weer een moeilijk woord, dus heeft Amerika ook een wat moeilijke relatie met Mexico en Canada.
Affijn, op nu.nl zag ik vandaag een berichtje waaruit blijkt dat de vervuilingsoverlast van de Amerikanen nog erger is dan gedacht en zelfs de wereldgrenzen overschrijdt. Het internationale ruimtestation ISS wordt binnenkort namelijk op een haar na geraakt door een stuk ruimteafval van een ruimtemissie uit 1963. Precies, van de Amerikanen.

30 juni 2006

Oh, oh, Den Haag

Heej, Alexie!Dames en heren, ik vind het toch een beetje flauw. Schrijf ik gisteren dat de komende periode voor mij persoonlijk zeer interessant wordt, moet politiek Den Haag er per se weer overheen door het kabinet te laten vallen. Alleen om een berichtje op mijn weblog te krijgen.

Nou vooruit dan, maar ik hou het wel kort. En eigenlijk is het niet zozeer een bericht als wel een vraag. Ik sla u er maar gelijk mee om de oren: zou D66 met deze actie nou werkelijk bereiken wat ze willen?
Zoals ik het bekijk heeft D66 namelijk een aantal jaar in een kabinet gezeten dat zichzelf net op de borst kon gaan kloppen over de behaalde resultaten. Maar ja, omdat ze dat kabinet zelf naar huis hebben gestuurd kan D66 daar voor de verkiezingen niet echt mee gaan lopen pronken.
En da's toch wel jammer, want de geschiedenis leert dat een partij die een kabinet opblaast daar nagenoeg altijd door de kiezer voor wordt beloond met een stevige draai om de oren.
Ik ben dus een beetje bang dat Lousewies van der Laan haar partij, weliswaar met een rechte rug, vakkundig door het doucheputje heeft gespoeld. En da's toch ook jammer, al was het alleen maar om die guitige kop van Pechtold.

Zo, genoeg politiek. Ik stel voor dat we het morgen weer over leuke dingen gaan hebben.

29 juni 2006

Energie

Heleboel energieJawel, het is alweer de derde dag achter elkaar dat er een berichtje op deze plek wordt gepoot. U vraagt zich vast af waar die nieuwe energie vandaan komt. Eerlijk gezegd weet ik het niet zeker, maar het zou iets te maken kunnen hebben met het feit dat ik heb besloten om van werkgever te veranderen. "Oooh!" zegt u nu. "Jawel" is mijn antwoord.
Zoals de planning er nu uitziet begin ik daarmee op 1 augustus met het vaderschap en per 1 september met een andere baan.
(Toevallig sprak ik laatst iemand die ook na een jaar of acht werken bij zijn eerste werkgever binnen een maand een kind en een andere baan had. Het was hem goed bevallen, en dat is mooi want het komt allemaal heel erg overeen met mijn situatie. Het was ook een heel aardige vent trouwens, maar dat terzijde.)
De komende tijd wordt in elk geval een interessante periode, en ik kijk ernaar uit u daarvan op de hoogte te houden. Neemt u dus gerust weer eens wat vaker een kijkje!

28 juni 2006

Lekstadsensatie (2)

KettingzaagJa, geeft u het maar toe. U heeft van de spanning gewoon niet kunnen slapen. En zoals beloofd ga ik u nu vertellen wat de reden was voor alle politionele consternatie bij ons voor de deur.
De reden was een man op een fiets. Die er vanaf viel en zijn hoofd stootte. En in het ziekenhuis overleed.
"Man overleden" is de titel van het persbericht van de politie.
Tsja, als ik het zelf zo lees is het eigenlijk toch wel een beetje een anticlimax. Begrijp me goed, ik wil niet zeggen dat het niet heel vervelend is voor de man en zijn familie. Maar het is toch iets anders dan een wietplantage van drie verdiepingen, of een driedubbele kettingzaagmoord. Of een huis vol gesmokkelde Russische schonen.
Eigenlijk is het weer een typisch Viaanse variant van een mysterie: het lijkt heel spannend, maar de kern is een man op een fiets.
Mijn excuses dus voor de eventuele teleurstelling. Ik zal proberen het morgen goed te maken.

27 juni 2006

Lekstadsensatie

Lintje van de politieEen fatsoenlijke weblog bijhouden is nog helemaal niet zo simpel. Om regelmatig interessante stukjes te schrijven moet je eigenlijk ook interessante dingen meemaken, en eigenlijk hebben veel mensen daar niet zo'n last van. Ik wel natuurlijk, maar omdat ik u niet jaloers wil maken vertel ik u daar maar niet teveel over.
Best lastig dus, regelmatig iets schrijven. En als je eenmaal een tijd niets geschreven hebt is het nog veel lastiger weer te beginnen. Je moet namelijk wel weer met een klapper terugkomen.
Ik heb lang moeten wachten voordat zich een geschikte gelegenheid aandiende, maar gisteren was het dan toch zo ver.
Het begon met een simpele politieauto die bij ons in de straat parkeerde. Daarop volgde een rood-wit afzetlint. En gedurende de avond kwamen en gingen twee motoragenten, een wit busje van de recherche, een witte auto van de recherche en nog wat rood-wit-blauw gestreepte auto's en busjes met mensen met uniformen.
Voor sommigen van u is dit misschien een tweewekelijks terugkerend tafereel, maar bij ons komt het toch niet zo heel vaak voor. We hebben ons dan ook de hele avond, nacht en ochtend afgevraagd wat er aan de hand was. Verschillende interessante, en voor een deel lugubere, mogelijkheden passeerden de revue. Vanmiddag vonden we het antwoord.
Wat dat is? Dat vertel ik u morgen. Precies, dan is dat stukje tenminste ook weer veilig gesteld.

14 februari 2006

Cat car

Zoals ik in een van mijn meer recente berichten schreef heeft mijn werkgever het gepast gevonden om mij vanaf de jaarwisseling een nieuwe uitdaging te geven. Dat klinkt misschien negatiever dan ik het bedoel; het betekent natuurlijk gewoon wel dat ze erop vertrouwen dat ik iets in mijn mars heb dat ik eerst nog maar eens moet bewijzen.

Een van de sub-uitdagingen die ik op mijn bord heb gekregen is het uitzoeken van een nieuwe auto. Niet dat er op zich iets mis is met de huidige, want die is per slot nog geen twee jaar oud. Hij is, zo heeft men mij verteld, alleen niet representatief genoeg. Dus ja, dan moet je toch maar op zoek naar een andere.

Inmiddels heb ik een keuze gemaakt: het wordt de kleinste station-uitvoering van een Zweedse fabrikant die in het latijn “ik rol” schijnt te heten. Eén van de redenen voor die keuze is het feit dat die auto's de naam hebben heel veilig te zijn. En, misschien om me daarvan te overtuigen, heeft een aantal berichten het nieuws gehaald die dit lijken te bevestigen.
Zo was er even geleden een bericht op o.a. het RTL Nieuws, waarin de grote broer van het door mij gekozen model in de sloot was beland. Daarbij lag er, heel subtiel, een enorme tankwagen bovenop. De bestuurder van de auto heeft even een paar uur gezellig met familie en vrienden zitten bellen, en stapte toen zonder een schrammetje uit. De enige klachten kwamen van de brandweer, die met hun gereedschap amper door de carrosserie van de auto heen kwamen. Niet lang daarna las ik een bericht over een ander spectaculair ongeluk (met een Volvo) waar de bestuurder ook fluitend van wegliep.

Vandaag las ik in het AD een bericht over een kat die ongedeerd onder de motorkap van een auto vandaan kwam, nadat die al een paar kilometer gereden had. Er zit ook een mooie foto van de kat-onder-de-motorkap bij. Het artikel zelf meldt niets over het merk van de auto in kwestie, maar een van de oplettende lezers merkte op dat het een Volvo betreft (en dat de kat tussen de “balansassen” zit, wat dat ook moge wezen.) Nou is het helemaal zeker, dacht ik.
Nadere inspectie van een andere “expert” wijst echter uit dat het een Ford Fiesta betreft.

En dat is toch wel jammer. Anders had mijn toekomstige auto een belangrijk extra voordeel gehad. Ik had dan namelijk mijn kat in de auto kunnen vervoeren zonder dat de bekleding onder de haren komt te zitten. Nu zullen we hem toch weer op het dak moeten binden.

31 januari 2006

Jeuk op vervelende plaatsen

In het AD Utrechts Nieuwsblad van afgelopen vrijdag las ik een artikel met de kop “Betast tijdens narcose”. Het artikel beschrijft in de eerste paragrafen dat het regelmatig voorkomt dat vrouwen, die voor een operatie onder narcose zijn gebracht, door medisch studenten worden betast in de edele delen. Deze praktijk heeft als doel het ‘vaginaal toucher’ te oefenen.
Wat u zegt een onsmakelijk idee, en een grove schande voor de medische wetenschap. Als man kon ik echter nog wel enige afstand van het artikel nemen, omdat het ‘vaginaal toucher’ bij mij om technische redenen onmogelijk is.
Toen stuitte ik echter op de volgende zin: “Op die manier worden zij soms ook getraind in anaal onderzoek, zowel bij mannen als vrouwen.”
Opeens herinnerde ik me dat ik een aantal jaren geleden in het ziekenhuis ben geopereerd aan een oneffenheidje in mijn onderrug. Onder narcose, ja.
Ik heb de krant die ochtend met, laten we zeggen, een wat onrustig gevoel rond de kringspier weggelegd.

27 januari 2006

Subtiel

Aan allen die ons via deze of andere wegen hebben gefeliciteerd met onze aankomende aanwinst: van harte bedankt. We zijn er zelf ook erg blij mee, ook al weten we dat we de complete gevolgen van deze ontwikkeling nog niet kunnen overzien. Bepaalde subtiele dingen vallen echter al wel op. Zo is het moeilijk te missen dat de schoorsteenmantel stampvol staat met kaarten uit een categorie die we tot nu toe nog niet gehad hebben. Mensen die je tot zover moeder noemde beginnen zich opeens oma te voelen en gaan druk in de weer met haaksels en breisels. "Collega's met ervaring" kijken je aan met een blik die een mengeling is van weemoed en aankomend leedvermaak. (Dat laatste snap ik trouwens niet hoor. Die baby's van tegenwoordig komen toch zindelijk ter wereld, maken gelijk hun eigen eten klaar en worden niet voor de wekker van hun vader wakker, toch?)
Weet u wat wij doen? We laten het allemaal lekker op ons af komen, en genieten er zoveel mogelijk van.
Wat we níet doen is de echo's op deze stek zetten. In plaats daarvan ziet u links de foto's van wel twee echoapparaten. Ook mooi, toch?
Iedereen die weet waar we wonen is overigens van harte welkom hem/haar persoonlijk te komen bezichtigen. Dan kunnen wij er tenminste ook elke keer weer zo trots bij zitten te kijken dat u er gek van wordt.

22 januari 2006

Smoesjes

Ja, dan is het ineens anderhalve maand geleden dat deze blog een update heeft gezien. En voor diegenen die hopen dat dit het begin is van een nieuwe reeks dagelijkse overpijnzingen mijnerzijds, heb ik slecht nieuws. (Zo sprak ik John gisterenavond nog, die zichtbaar zwaar heeft geleden onder mijn afwezigheid. Onder ons gezegd en gezwegen, zijn weblog is er trouwens ook sterk op achteruit gegaan, sinds de link naar deze er vanaf is gehaald.)
Via dit stukje wil ik u tenminste iets van een verklaring voor de oorverdovende stilte geven. Eigenlijk zijn het zelfs twee verklaringen. De eerste is dat ik sinds 1 januari een andere kreet onder mijn zakelijke e-mails mag zetten. Met de exacte details zal ik u niet vermoeien, maar termen als "afdelingshoofd", "MT-vergadering" en "jaarbegroting van de divisie" zijn ineens direct relevant voor mijn werkzaamheden.
De tweede verklaring is dat ik over ruim een half jaar de tekst in de rechterkantlijn mag aanpassen. Dan zijn Jolanda en ik namelijk niet alleen voogd van een witte kat met rode vlekken, maar mogen we ons mama en papa noemen van wat wij dan ongetwijfeld de mooiste baby van de wereld vinden.
Beide ontwikkelingen hebben gezorgd voor, zoals dat heet, een verschuiving in de prioriteiten, waar onder andere deze blog het slachtoffer van is.

(Eigenlijk is de hoofdreden natuurlijk dat ik gewoon aartslui ben, en te besodemieterd ben om nog dagelijks voor u mijn best te doen. Maar zeg nou zelf, die andere verklaringen waren toch een stuk beter te verteren.)

Ik ga dit stukje afsluiten met een open einde. Ik ga namelijk dus niet beloven dat u vanaf nu weer regelmatig van me zult horen, maar ik ga ook niet garanderen dat u helemaal van me verlost bent. Als u wilt weten of en hoe dit afloopt, dan zult u toch zo af en toe eens langs moeten komen.
Wat mij betreft: tot dan!