Juridische spelsituatie

Gisteren zag ik de rechter op het RTL Nieuws uitleggen dat van een voetballer als Bouaouzan verwacht mag worden dat hij weet wat de gevolgen zijn van de streek die hij zijn concollega Kokmeijer heeft geleverd. Om die reden is gisteren voor de tweede maal in de Nederlandse geschiedenis een voorwaardelijke celstraf opgelegd voor een voetbalovertreding.
In het Utrechts Nieuwsblad van vanmorgen lees ik dat deze inmenging van de gewone klootjesvolkrechter in de zaken van Het Voetbal voor een aantal interessante uitspraken van mensen binnen het wereldje gezorgd heeft.
De voorzitter van de contractspelersvereniging doet bijvoorbeeld een schokkende constatering: "als voetballer sta je midden in de maatschappij, ook op het veld." Ja, dat is toch even schrikken, niet?
De KNVB geeft aan niet te verwachten dat van dit vonnis een precedentwerking zal uitgaan. Ik heb er niet voor gestudeerd, maar toch weet ik dat het buiten het KNVB-tuchtrecht grappig genoeg heel gebruikelijk is dat een eerder vonnis wordt meegenomen in de behandeling van andere zaken. Ze hebben er volgens mij zelfs een naam voor bedacht: jurisprudentie. Eventuele KNVB-ers onder het lezerspubliek kunnen zich hier wenden voor de definitie.
De meest opmerkelijke uitlating komt echter van de advocaat van Bouaouzan, die tegen het vonnis in beroep gaat. "De overtreding vond plaats in een spelsituatie en had dus binnen de tuchtrechtspraak van de KNVB moeten blijven," vindt de raadsvrouw. (Een afgestudeerd rechtenstudent is "meester in de rechten". Is een vrouwelijke afgestudeerd rechtenstudent dan ook een "meesteres", vraag ik me zijdelings af?)
Laten we voor de aardigheid de lijn van mevrouw Zuur even doortrekken. Volgens mij zegt ze in feite dat een honkbalspeler die tijdens een wedstrijd een tegenstander met zijn knuppel de kop inslaat alleen door de honkbalbond bestraft mag worden. En een kleiduivenschieter die, uiteraard in een spelsituatie, zijn tegenstander een lading hagel in de bips schiet krijgt dan alleen van de tuchtcommissie van de kleiduivenschietersbond een tik op de vingers. Daarbij moet u dan denken aan 12 wedstrijden lang de stukjes van de stukgeschoten kleiduiven opruimen. Maar dan ook allemaal!
Dat is uiteraard niet mild, maar toch heb ik zo'n knagend gevoel dat de verdedigend advocaat een kleine denkfout in haar verweer verwerkt heeft.
Het gerechtshof zal er dus nog een uitspraak over moeten doen. Zelf vind ik in elk geval dat het aspect logica in de uitspraak van de rechter tot zover nog het best vertegenwoordigd is.