Vanmiddag hoorde ik op de radio dat een Nederlandse rechter heeft bepaald dat een homopaar niet mag meedoen aan wedstrijden stijldansen. Goh, dacht ik gelijk, waarom zou je als homofiel stel wel mogen trouwen en niet mogen stijldansen?
Gelukkig vermeldde het radiobericht ook wat de motivatie van de rechter was. De jury kan een homopaar niet eerlijk vergelijken met een heteropaar in verband met de fysieke krachtverschillen. Ik was in één klap van een mysterie verlost en een redering waar ik zelf nóóit op was gekomen rijker.
De genoemde onderbouwing biedt stijldanslustige homoparen natuurlijk ook een oplossing. Ze moeten er gewoon voor zorgen dat één van de twee geen gewone, maar een slappe homo is.
26 juli 2006
24 juli 2006
Pispeuter
"Driejarig jongetje beboet voor wildplassen" lees ik op NOS teletekst. Ja, daar kun je natuurlijk maar op één manier op reageren: helemaal terecht. Wildplassen mag niet. Ook niet als je drie bent, en ook niet als je net zindelijk bent en de lengte van de wandeling verkeerd had ingeschat. Ik bedoel, als alle driejarigen zomaar in het wilde weg gaan plassen is het hek natuurlijk van de dam. Die 75 euro moet de peuter in kwestie wat mij betreft dus uit zijn eigen spaarpot betalen.
Sterker nog, als-ie zijn identiteitsbewijs niet bij zich had hoop ik dat hij daarvoor ook nog een boete heeft gekregen. Regels zijn regels.
Tot zover niets aan de hand dus. Maar één vraag steekt toch weer de kop op: wat is precies het arbeidsgenot van de agent die in de bosjes staat te wachten op plasjes van driejarige jongetjes?
Ik moet u ook dit keer het antwoord weer schuldig blijven.
Sterker nog, als-ie zijn identiteitsbewijs niet bij zich had hoop ik dat hij daarvoor ook nog een boete heeft gekregen. Regels zijn regels.
Tot zover niets aan de hand dus. Maar één vraag steekt toch weer de kop op: wat is precies het arbeidsgenot van de agent die in de bosjes staat te wachten op plasjes van driejarige jongetjes?
Ik moet u ook dit keer het antwoord weer schuldig blijven.
21 juli 2006
Piet
Het was natuurlijk onvermijdelijk, en het Grote Vierdaagse Zwartepietenspel is dan ook in volle hevigheid losgebarsten.
Dit komt misschien als een teleurstelling, maar ik acht mezelf niet in staat een antwoord op de schuldvraag te geven. Dit simpelweg omdat ik niet alle feiten ken, blijkbaar in tegenstelling tot een hoop andere mensen.
Wel roept dit soort dingen altijd vragen bij me op. Ter overpeinzing deel ik die even met u.
In de eerste plaats vraag ik me hoe dan ook af of de Nijmeegse Vierdaagse bewust zaken niet of wel heeft gedaan om de ellende van dinsdag in de hand te werken. Weet u, ik geloof er zelf niets van. Volgens mij zijn ze zich rot geschrokken en hebben ze daarom ook zo drastisch gehandeld. (Sommigen zeggen zelfs te drastisch. Daar zou ik het morgen over kunnen hebben, maar ik denk dat ik het niet doe.)
Ja, zegt een deel van u in koor met het Openbaar Ministerie, maar nalatig waren ze misschien wel!
Ja, misschien wel.
Maar toch, zeurt het dan weer in mijn hoofd, als het zo overduidelijk was dat de tocht niet gelopen kon worden, hadden de wandelaars dat dan niet ook zelf kunnen bedenken? En waarom hebben de weermannen, die nu roepen dat ze er al niets van begrepen dat er überhaupt gestart is, daar niet van te voren een hoop herrie over geschopt?
En als het zo evident was dat je voor het deel van de route waar het voor zovelen mis ging twee liter water nodig hebt, hoor je daar als wandelaar dan niet ook je maatregelen op te treffen?
Ook vraag ik me af of er in 1972, toen er ook twee doden te betreuren waren, eveneens een strafrechtelijk vooronderzoek naar de organisatie is gestart.
Zoals ik al zei: veel vragen vandaag, en geen antwoorden. Voor diegenen van u die het wel denken te weten zit de reactiefunctie op de gebruikelijke plaats.
Dit komt misschien als een teleurstelling, maar ik acht mezelf niet in staat een antwoord op de schuldvraag te geven. Dit simpelweg omdat ik niet alle feiten ken, blijkbaar in tegenstelling tot een hoop andere mensen.
Wel roept dit soort dingen altijd vragen bij me op. Ter overpeinzing deel ik die even met u.
In de eerste plaats vraag ik me hoe dan ook af of de Nijmeegse Vierdaagse bewust zaken niet of wel heeft gedaan om de ellende van dinsdag in de hand te werken. Weet u, ik geloof er zelf niets van. Volgens mij zijn ze zich rot geschrokken en hebben ze daarom ook zo drastisch gehandeld. (Sommigen zeggen zelfs te drastisch. Daar zou ik het morgen over kunnen hebben, maar ik denk dat ik het niet doe.)
Ja, zegt een deel van u in koor met het Openbaar Ministerie, maar nalatig waren ze misschien wel!
Ja, misschien wel.
Maar toch, zeurt het dan weer in mijn hoofd, als het zo overduidelijk was dat de tocht niet gelopen kon worden, hadden de wandelaars dat dan niet ook zelf kunnen bedenken? En waarom hebben de weermannen, die nu roepen dat ze er al niets van begrepen dat er überhaupt gestart is, daar niet van te voren een hoop herrie over geschopt?
En als het zo evident was dat je voor het deel van de route waar het voor zovelen mis ging twee liter water nodig hebt, hoor je daar als wandelaar dan niet ook je maatregelen op te treffen?
Ook vraag ik me af of er in 1972, toen er ook twee doden te betreuren waren, eveneens een strafrechtelijk vooronderzoek naar de organisatie is gestart.
Zoals ik al zei: veel vragen vandaag, en geen antwoorden. Voor diegenen van u die het wel denken te weten zit de reactiefunctie op de gebruikelijke plaats.
20 juli 2006
Bijna-baby-bericht
Ik kan me zo voorstellen dat er mensen zijn die zich afvragen hoe het met de zwangerschap gaat. Per slot van rekening hebben we nog maar zo'n anderhalve week reguliere speeltijd voordat we de verlenging in gaan.
Om kort te gaan: prima, gegeven de omstandigheden. Eigenlijk merk ik er ook niet zoveel van. Ik moet nog steeds naar mijn werk, waar het overigens snikheet is. Het is wel lekker dat Jolanda geen onregelmatige diensten meer draait, waardoor het eten nu echt elke dag klaar staat als ik thuis kom. Ze heeft inmiddels ook een duidelijk buikje natuurlijk, maar daar lijd ik echt niet heel erg onder, hoor.
Nee, ik kan niet zeggen dat ik er veel last van heb.
Wat?
Oh, juist... Het zal u jeuken wat ik ervan merk. U wilt weten hoe het met Jolanda is.
Nou, goed dan. Om kort te gaan: prima, gegeven de omstandigheden. Met deze hitte is het wel wat minder, maar daar heeft iedereen volgens mij last van. Verder heeft ze wat dikkere handen, voeten en enkels en slaapt ze sommige nachten ook wat minder.
Kort samengevat zijn we er allebei klaar voor, zonder er al echt helemaal klaar mee te zijn. Of we dat punt alsnog gaan bereiken? Dit is de plek waar ik het u gelijk zal melden.
Om kort te gaan: prima, gegeven de omstandigheden. Eigenlijk merk ik er ook niet zoveel van. Ik moet nog steeds naar mijn werk, waar het overigens snikheet is. Het is wel lekker dat Jolanda geen onregelmatige diensten meer draait, waardoor het eten nu echt elke dag klaar staat als ik thuis kom. Ze heeft inmiddels ook een duidelijk buikje natuurlijk, maar daar lijd ik echt niet heel erg onder, hoor.
Nee, ik kan niet zeggen dat ik er veel last van heb.
Wat?
Oh, juist... Het zal u jeuken wat ik ervan merk. U wilt weten hoe het met Jolanda is.
Nou, goed dan. Om kort te gaan: prima, gegeven de omstandigheden. Met deze hitte is het wel wat minder, maar daar heeft iedereen volgens mij last van. Verder heeft ze wat dikkere handen, voeten en enkels en slaapt ze sommige nachten ook wat minder.
Kort samengevat zijn we er allebei klaar voor, zonder er al echt helemaal klaar mee te zijn. Of we dat punt alsnog gaan bereiken? Dit is de plek waar ik het u gelijk zal melden.
19 juli 2006
Aksie!
Nou lieve lezers en lezeressen, u wordt bedankt hoor. Hartverwarmend, al die inschrijvingen in mijn vriendenboek. Precies nul heb ik er gehad. Weet u wat, u bekijkt het maar. Ik ga vandaag in staking.
En nee, dat bij elke vingerbeweging de zweetdruppels over het toetsenbord vliegen en de inspiratiebron die "krant" heet in natte klodders uit elkaar valt zodra ik hem beetpak heeft er helemaal niets mee te maken.
En nee, dat bij elke vingerbeweging de zweetdruppels over het toetsenbord vliegen en de inspiratiebron die "krant" heet in natte klodders uit elkaar valt zodra ik hem beetpak heeft er helemaal niets mee te maken.
18 juli 2006
Presence
Stelt u zich voor: na grote inspanning heb je eindelijk een tig-tal e-mail adressen, een MSN-account, een weblog die je sinds kort weer regelmatig bijhoudt, een registratie op Schoolbank.nl en zelfs een account op www.volvo-forum.nl. Je denkt al met al dat je je digitale “presence” tot in de puntjes voor elkaar hebt.
Dan ga je een avondje feesten met een of andere pipo die een paar jaar jonger is dan jezelf (overigens is het niet echt een pipo maar meer een potzak), begint die je naar je “hyve” te vragen.
Je wat?
Je hyve.
Om een lang verhaal kort te maken betekent het gewoon dat je weer even zoet bent met naam, geslacht, geboortedatum en weet-ik-niet-wat invullen, quasi-grappige antwoorden formuleren op een scala aan vragen, en foto's uploaden. Dat alles om te bewijzen dat je ondanks alle aanwijzingen in die richting toch geen oersaaie kerel bent. Iedereen die mij wat beter kent weet dat het leveren van dat bewijs voor mij geen onaanzienlijke klus is.
Maar, het is voor elkaar hoor. Met trots presenteer ik u dus mijn hyve, die u kunt vinden achter de slinks toegevoegde link in de rechterkantlijn. Er is nog volop ruimte in mijn vriendenboek, dus meldt u zich gerust aan.
(Voor de duidelijkheid:
1. die opmerking over oersaai zijn is uiteraard alleen op mezelf van toepassing. Dit om te voorkomen dat ik straks een vriendenloze hyve heb, want ik heb inmiddels uit de literatuur begrepen dat dat nog nét iets triester is dan het helemaal niet hebben van zo'n ding.
2. het verzoek om aanmeldingen in mijn vriendenboek is dan ook niet geheel belangeloos, want de literatuur zegt ook dat je status evenredig is met het aantal geregistreerde vrienden. En u weet, ik ben bijzonder statusgevoelig. Dus nogmaals: meldt u zich gerust aan.)
Dan ga je een avondje feesten met een of andere pipo die een paar jaar jonger is dan jezelf (overigens is het niet echt een pipo maar meer een potzak), begint die je naar je “hyve” te vragen.
Je wat?
Je hyve.
Om een lang verhaal kort te maken betekent het gewoon dat je weer even zoet bent met naam, geslacht, geboortedatum en weet-ik-niet-wat invullen, quasi-grappige antwoorden formuleren op een scala aan vragen, en foto's uploaden. Dat alles om te bewijzen dat je ondanks alle aanwijzingen in die richting toch geen oersaaie kerel bent. Iedereen die mij wat beter kent weet dat het leveren van dat bewijs voor mij geen onaanzienlijke klus is.
Maar, het is voor elkaar hoor. Met trots presenteer ik u dus mijn hyve, die u kunt vinden achter de slinks toegevoegde link in de rechterkantlijn. Er is nog volop ruimte in mijn vriendenboek, dus meldt u zich gerust aan.
(Voor de duidelijkheid:
1. die opmerking over oersaai zijn is uiteraard alleen op mezelf van toepassing. Dit om te voorkomen dat ik straks een vriendenloze hyve heb, want ik heb inmiddels uit de literatuur begrepen dat dat nog nét iets triester is dan het helemaal niet hebben van zo'n ding.
2. het verzoek om aanmeldingen in mijn vriendenboek is dan ook niet geheel belangeloos, want de literatuur zegt ook dat je status evenredig is met het aantal geregistreerde vrienden. En u weet, ik ben bijzonder statusgevoelig. Dus nogmaals: meldt u zich gerust aan.)
17 juli 2006
Voorruit
Muziek is een raar iets. Er zijn van die nummers die je op een zonnige dag binnen tien seconden bij de strot kunnen grijpen en je zowat in tranen kunnen doen uitbarsten. Ikzelf heb dat bijvoorbeeld met bepaalde nummers van Spinvis. Andersom kan natuurlijk ook, en eerlijk gezegd ben ik blij te melden dat me dat vaker gebeurt.
In elk geval vind ik de radio daarom ook wel een mooi muziekmedium, omdat je nooit weet wat je precies om je oren krijgt. (Ik hoor hier dan bij te zeggen dat het wel afhangt van de zender die je kiest etcetera, maar daar gaat dit stukje nou eenmaal niet over, dus dat doe ik niet.)
Oh trouwens, mocht het verhaal tot hier u niet echt aanspreken dan kunt u voor vandaag wel afhaken, want dan zal de rest van dit berichtje u ook niet veel zeggen.
U bent er nog? Mooi, dan kunnen we verder.
Vanochtend was een sprekend voorbeeld van wat ik bedoel, en dan in positieve zin. Vlak na het nieuws van 9:00 gooide Gerard Ekdom een schuif open waardoor ik zo'n beetje zat te stuiteren achter mijn stuur. En dat komt omdat achter die schuif On a ragga tip van SL2 zat. Om kort te gaan: vijf minuten feest, met de zon op de voorruit.
Een beetje zure nasmaak heeft het overigens wel weer, omdat ik me zojuist realiseer dat het nummer in kwestie begin jaren '90 is uitgebracht. Dat maakt het een typisch geval van jeugdsentiment en met een gat van vijftien jaar voel ik me dan toch gelijk een beetje een ouwe lul.
Heeft iemand misschien een CD van Spinvis bij de hand?
In elk geval vind ik de radio daarom ook wel een mooi muziekmedium, omdat je nooit weet wat je precies om je oren krijgt. (Ik hoor hier dan bij te zeggen dat het wel afhangt van de zender die je kiest etcetera, maar daar gaat dit stukje nou eenmaal niet over, dus dat doe ik niet.)
Oh trouwens, mocht het verhaal tot hier u niet echt aanspreken dan kunt u voor vandaag wel afhaken, want dan zal de rest van dit berichtje u ook niet veel zeggen.
U bent er nog? Mooi, dan kunnen we verder.
Vanochtend was een sprekend voorbeeld van wat ik bedoel, en dan in positieve zin. Vlak na het nieuws van 9:00 gooide Gerard Ekdom een schuif open waardoor ik zo'n beetje zat te stuiteren achter mijn stuur. En dat komt omdat achter die schuif On a ragga tip van SL2 zat. Om kort te gaan: vijf minuten feest, met de zon op de voorruit.
Een beetje zure nasmaak heeft het overigens wel weer, omdat ik me zojuist realiseer dat het nummer in kwestie begin jaren '90 is uitgebracht. Dat maakt het een typisch geval van jeugdsentiment en met een gat van vijftien jaar voel ik me dan toch gelijk een beetje een ouwe lul.
Heeft iemand misschien een CD van Spinvis bij de hand?
16 juli 2006
Excuses
Vannacht ben ik met een leuk clubje - bestaande uit een verzameling ex-collega's, toekomstige ex-collega's en de vriendin van één van die laatsten - wezen feesten in een leuk clubje, namelijk de Panama in Amsterdam.
Ik vrees dat ik er niet omheen kan dat ik daarbij een ernstig geval van Ganus Uitjeplatus heb opgelopen. Via deze weg wil ik dan ook mijn excuses aanbieden aan iedereen die door mijn rondzwaaiende ledematen met schaafwonden, kneuzingen of botbreuken heeft moeten vertrekken. Dat geldt overigens ook voor diegenen die alleen door de aanblik ervan niet meer hebben kunnen slapen.
In dit soort situaties is het altijd makkelijk om de alcohol de schuld te kunnen geven. Gisteren was ik echter Bob, dus die vlieger gaat niet op. Ik zal dus moeten toegeven dat het waarschijnlijk genetisch is.
Een ander excuus heb ik overigens nog wel: als Sasha en Sander Kleinenberg niet de sterren van de hemel hadden gedraaid was het natuurlijk nooit zover gekomen.
Ik vrees dat ik er niet omheen kan dat ik daarbij een ernstig geval van Ganus Uitjeplatus heb opgelopen. Via deze weg wil ik dan ook mijn excuses aanbieden aan iedereen die door mijn rondzwaaiende ledematen met schaafwonden, kneuzingen of botbreuken heeft moeten vertrekken. Dat geldt overigens ook voor diegenen die alleen door de aanblik ervan niet meer hebben kunnen slapen.
In dit soort situaties is het altijd makkelijk om de alcohol de schuld te kunnen geven. Gisteren was ik echter Bob, dus die vlieger gaat niet op. Ik zal dus moeten toegeven dat het waarschijnlijk genetisch is.
Een ander excuus heb ik overigens nog wel: als Sasha en Sander Kleinenberg niet de sterren van de hemel hadden gedraaid was het natuurlijk nooit zover gekomen.
14 juli 2006
Clou
Als ik 's ochtends de krant van de mat pak mag ik graag beginnen met het lezen van de strips die erin staan. Tenminste, de meeste strips, want zo'n beetje sinds het begin van het laatste WK voetbal zit er één tussen waar ik de lol echt niet in kan ontdekken. "Ronaldinho Gaucho" heet-ie, en het gaat over een jochie dat alleen maar wil voetballen. Da's dan ook het hele verhaal, want iets dat je een grap mag noemen zit er structureel niet in. Een mooi voorbeeld is het exemplaar van afgelopen donderdag. Aanschouwt u hem vooral zelf even:
Ongeveer net zo grappig als het paginanummer dat eronder staat, dus.
Bij dit soort dingen vraag ik me altijd af of het aan mij ligt, of dat er misschien toch anderen zijn die er net zo over denken. Uw mening in deze kunt u door middel van de commentaarfunctie achterlaten, maar inmiddels weet ik dat ik hoe dan ook niet de enige ben. Dit is namelijk de Dirkjan uit dezelfde krant:
Overduidelijk ook een geval zonder clou, maar op de een of andere manier kan ik daar de humor dan wel weer van inzien.
Wat de clou is van dit bericht? U raadt het al, die is er niet. Toch leuk, nietwaar?
Ongeveer net zo grappig als het paginanummer dat eronder staat, dus.
Bij dit soort dingen vraag ik me altijd af of het aan mij ligt, of dat er misschien toch anderen zijn die er net zo over denken. Uw mening in deze kunt u door middel van de commentaarfunctie achterlaten, maar inmiddels weet ik dat ik hoe dan ook niet de enige ben. Dit is namelijk de Dirkjan uit dezelfde krant:
Overduidelijk ook een geval zonder clou, maar op de een of andere manier kan ik daar de humor dan wel weer van inzien.
Wat de clou is van dit bericht? U raadt het al, die is er niet. Toch leuk, nietwaar?
13 juli 2006
Onrein gezond
Er zijn van die dingen waar je als mens op moet kunnen vertrouwen om je grip op de wereld niet te verliezen. Dat de zwaartekracht aantrekt en niet afstoot bijvoorbeeld. En dat de boterham altijd met de beboterde kant naar beneden op het tapijt landt. Een andere natuurwet in die categorie is dat je bij het consumeren van teveel bier zowel dronken als dik wordt. Dat het ongezond is dus. Eerlijk gezegd is deze wet voor mannen misschien nog wel iets belangrijker dan voor vrouwen, omdat het daardoor stoer is om veel bier te drinken.
Zo'n vijftien jaar geleden werd er voor het eerst gemorreld aan deze bierwet, met de introductie van maltbier. Dronken word je daar namelijk niet van. Dik aan de andere kant nog wel, en bovendien vind ik het zo smerig dat ik er hele nare uitslag van krijg. Het ongezondheidsprincipe hield dus gelukkig stand.
Afgelopen maandag las ik in het AD echter dat men in Duitsland is begonnen met het brouwen van gezond bier, speciaal gericht op vrouwen. En ze menen het ook nog: het is bier met een stevige scheut fruitsap, niet meer dan 1% alcohol en nauwelijks calorieën. Het is zelfs zo ernstig gezond dat ze het niet in de supermarkt verkopen, maar in de apotheek.
U snapt al waarom het drie dagen geduurd heeft voordat ik het hier meld. Ik heb het echt even moeten verwerken.
Het Engelssprekende deel van de wereld hanteert een spreekwoord dat luidt "there are two certainties in life: death and taxes." Ik hoop dat we dáár nog wel even op kunnen vertrouwen.
Zo'n vijftien jaar geleden werd er voor het eerst gemorreld aan deze bierwet, met de introductie van maltbier. Dronken word je daar namelijk niet van. Dik aan de andere kant nog wel, en bovendien vind ik het zo smerig dat ik er hele nare uitslag van krijg. Het ongezondheidsprincipe hield dus gelukkig stand.
Afgelopen maandag las ik in het AD echter dat men in Duitsland is begonnen met het brouwen van gezond bier, speciaal gericht op vrouwen. En ze menen het ook nog: het is bier met een stevige scheut fruitsap, niet meer dan 1% alcohol en nauwelijks calorieën. Het is zelfs zo ernstig gezond dat ze het niet in de supermarkt verkopen, maar in de apotheek.
U snapt al waarom het drie dagen geduurd heeft voordat ik het hier meld. Ik heb het echt even moeten verwerken.
Het Engelssprekende deel van de wereld hanteert een spreekwoord dat luidt "there are two certainties in life: death and taxes." Ik hoop dat we dáár nog wel even op kunnen vertrouwen.
12 juli 2006
Initiatief
Voor veel mensen die dagelijks naar en van hun werk in kilometerslange files staan is de zomerperiode vaak even wennen. Die lege wegen, dat structureel doorrijden, die sterk verkorte reistijd... Het is een beetje schrikken, maar toch ook wel verfrissend spannend.
Ja, moet men ergens in Den Haag gedacht hebben (waarschijnlijk in de tijd dat men in de Tweede Kamer nog op een meerderheid van de stemmen kon rekenen), da's allemaal leuk en aardig. Maar wat moeten we dan met al die mensen die het hele jaar zó kunnen doorrijden? Straks voelen die zich weer gediscrimineerd. Staan ze straks met spandoeken en 100.000 handtekeningen voor het departement. Dat kan natuurlijk niet.
De oplossing was gauw gevonden, en ze moeten bijna wel zeker hebben willen weten dat ik in ieder geval aan mijn trekken kom. Tel maar na: de A27 van Vianen naar Utrecht is al een paar weken praktisch afgesloten, dezelfde snelweg gaat volgende week tussen Gorinchem en Vianen echt helemaal dicht en de kortste weg die van de A2 naar m'n huis loopt hebben ze ook maar onbruikbaar gemaakt. Blijkbaar zijn ze toch nog niet helemaal zeker van hun zaak, want toen ik gisteren vanuit Gorinchem naar huis reed zag ik dat bovenop een rotonde die op de route ligt al heel onheilspellend een halve ton aan afzetmateriaal en omleidingsborden was neergepoot.
Ik waardeer het initiatief natuurlijk, maar ik kan nu al uit ervaring melden dat met 25° in de file staan noch schrikken, noch spannend is. Heel erg vervelend, dat is het dan weer wel. Dus, dames en heren, mijn dank voor het meedenken is groot, maar mag de boel nou gewoon weer open?
Ja, moet men ergens in Den Haag gedacht hebben (waarschijnlijk in de tijd dat men in de Tweede Kamer nog op een meerderheid van de stemmen kon rekenen), da's allemaal leuk en aardig. Maar wat moeten we dan met al die mensen die het hele jaar zó kunnen doorrijden? Straks voelen die zich weer gediscrimineerd. Staan ze straks met spandoeken en 100.000 handtekeningen voor het departement. Dat kan natuurlijk niet.
De oplossing was gauw gevonden, en ze moeten bijna wel zeker hebben willen weten dat ik in ieder geval aan mijn trekken kom. Tel maar na: de A27 van Vianen naar Utrecht is al een paar weken praktisch afgesloten, dezelfde snelweg gaat volgende week tussen Gorinchem en Vianen echt helemaal dicht en de kortste weg die van de A2 naar m'n huis loopt hebben ze ook maar onbruikbaar gemaakt. Blijkbaar zijn ze toch nog niet helemaal zeker van hun zaak, want toen ik gisteren vanuit Gorinchem naar huis reed zag ik dat bovenop een rotonde die op de route ligt al heel onheilspellend een halve ton aan afzetmateriaal en omleidingsborden was neergepoot.
Ik waardeer het initiatief natuurlijk, maar ik kan nu al uit ervaring melden dat met 25° in de file staan noch schrikken, noch spannend is. Heel erg vervelend, dat is het dan weer wel. Dus, dames en heren, mijn dank voor het meedenken is groot, maar mag de boel nou gewoon weer open?
10 juli 2006
Letterloos
Pas geleden schreef ik een stukje over Sudoku's, die overpopulaire cijferpuzzeltjes. Onder andere over het feit dat er wel een verrekte hoop van die puzzeltjes te maken zijn, en dat Jolanda ze graag mag invullen. Dat doet ze onder andere in onze krant, het AD, waar er elke dag een paar in staan. Maar niet alleen Sudoku's. Zo hebben ze elke vrijdag ook een “Quizfillipine”. Da's een soort mengsel tussen een kruiswoordraadsel en een doorloper, waarbij je de ingevulde letters ook moet gebruiken om een spreekwoord samen te stellen.
Mocht het u hiermee nog niet geheel duidelijk zijn wat een “Quizfillipine” precies is dan geeft dat niet, het komt er in elk geval op neer dat je er best even mee onder de pannen kunt zijn.
Dat was met die van afgelopen vrijdag ook zo, want het was een pittige. Maar, Jolanda en ik laten ons niet zomaar uit het veld slaan, dus na even stevig doorpuzzelen – en een beetje hulp van Google – hadden we al een aardig deel van de spreekwoordletters gevonden.
Toen we even pauzeerden om te kijken of we het spreekwoord al konden achterhalen viel ons ineens een cursief stukje tekst op dat direct onder de oplossing van vorige week stond. Als u op de foto naast deze tekst klikt kunt u het ook even bekijken.
Tsja, op de een of andere manier voelde dat hersenkraken ineens toch wel een beetje nutteloos.
Mocht het u hiermee nog niet geheel duidelijk zijn wat een “Quizfillipine” precies is dan geeft dat niet, het komt er in elk geval op neer dat je er best even mee onder de pannen kunt zijn.
Dat was met die van afgelopen vrijdag ook zo, want het was een pittige. Maar, Jolanda en ik laten ons niet zomaar uit het veld slaan, dus na even stevig doorpuzzelen – en een beetje hulp van Google – hadden we al een aardig deel van de spreekwoordletters gevonden.
Toen we even pauzeerden om te kijken of we het spreekwoord al konden achterhalen viel ons ineens een cursief stukje tekst op dat direct onder de oplossing van vorige week stond. Als u op de foto naast deze tekst klikt kunt u het ook even bekijken.
Tsja, op de een of andere manier voelde dat hersenkraken ineens toch wel een beetje nutteloos.
09 juli 2006
Opletten
Ja, je let even niet op en dan wordt je opeens wakker op de eerste ochtend dat je 29 jaar oud bent. Da's precies wat mij vanochtend overkomen is. Weer een jaar overleefd dus, alhoewel ik eerlijk moet zeggen dat het niet echt als een enorme prestatie voelt. Of ik het komend jaar ook doorkom? Dat kunt u hier gaan volgen.
Oh trouwens, opmerkingen over de leeftijd die ik dan ga bereiken mag u nog zeker een jaar voor u houden. En de opmerkingen die ik vorig jaar maakte over koud bier en goede schotse whiskey blijven ten minste het komend jaar onverminderd van kracht.
Oh trouwens, opmerkingen over de leeftijd die ik dan ga bereiken mag u nog zeker een jaar voor u houden. En de opmerkingen die ik vorig jaar maakte over koud bier en goede schotse whiskey blijven ten minste het komend jaar onverminderd van kracht.
07 juli 2006
Webterreur
Toen ik vanochtend van de voordeur naar de auto liep, die in ons geval onder onze carport staat, merkte ik net op tijd op dat er tussen de auto en één van de balken waar de carport op rust een spinnenweb hing. 't Was een genieperige spin die het ding gesponnen had, want hij hing zo dat het zonlicht er net niet op viel. Dat was dan ook de reden dat ik hem bijna gemist had.
Mezelf in gedachten op de schouder kloppend dat ik het beestje te slim af was geweest deed ik het voorportier van mijn auto open.
U heeft vast wel eens een moment gehad dat u zeker wist dat uw ogen u bedrogen. Zo'n moment dat je bij jezelf denkt: ik had dat laatste biertje gisteren toch niet moeten pakken. Dit was zo'n moment, hoewel ik moet zeggen dat ook dat laatste biertje me prima gesmaakt had.
In de portieropening, dus aan de binnenkant van mijn auto, zat namelijk ook een spinnenweb. Nou ja, een kleintje dan, in de rechterbovenhoek.
Het duurde even voordat het tot mijn gare vrijdagochtendbrein doordrong wat ik zag, waardoor ik bijna dwars door het ding heen was ingestapt.
Onderweg naar mijn werk heb ik koortsachtig zitten bedenken welke zoektermen ik op Google moest loslaten om de laatste onderzoeksresultaten te vinden over terroristische spincomplotten. Dat ik daar niet uitkwam bleek uiteindelijk niet erg: een collega wees me er na aankomst op dat ik het terroristennetwerk al had opgerold door het plat te drukken tussen mijn overhemd en de autostoel.
Graag gedaan hoor, ik heb mijn steentje aan de nationale veiligheid met plezier bijgedragen.
Mezelf in gedachten op de schouder kloppend dat ik het beestje te slim af was geweest deed ik het voorportier van mijn auto open.
U heeft vast wel eens een moment gehad dat u zeker wist dat uw ogen u bedrogen. Zo'n moment dat je bij jezelf denkt: ik had dat laatste biertje gisteren toch niet moeten pakken. Dit was zo'n moment, hoewel ik moet zeggen dat ook dat laatste biertje me prima gesmaakt had.
In de portieropening, dus aan de binnenkant van mijn auto, zat namelijk ook een spinnenweb. Nou ja, een kleintje dan, in de rechterbovenhoek.
Het duurde even voordat het tot mijn gare vrijdagochtendbrein doordrong wat ik zag, waardoor ik bijna dwars door het ding heen was ingestapt.
Onderweg naar mijn werk heb ik koortsachtig zitten bedenken welke zoektermen ik op Google moest loslaten om de laatste onderzoeksresultaten te vinden over terroristische spincomplotten. Dat ik daar niet uitkwam bleek uiteindelijk niet erg: een collega wees me er na aankomst op dat ik het terroristennetwerk al had opgerold door het plat te drukken tussen mijn overhemd en de autostoel.
Graag gedaan hoor, ik heb mijn steentje aan de nationale veiligheid met plezier bijgedragen.
05 juli 2006
Bella Italia
Italië is werkelijk een prachtig land. Jolanda en ik zijn er twee keer op vakantie geweest en we hebben ons beide keren prima vermaakt. Mooie landschappen, een ongekende historische rijkdom, lekker eten, goede wijn en, in het algemeen, vriendelijke mensen. Ik ben overigens niet de enige die er zo over denkt, want op dit moment is een aantal directe familieleden er ook op herhaling.
Onze laatste vakantie in Italië is inmiddels alweer een paar maanden geleden, maar desondanks heb ik aan het land gisteren veel plezier beleefd. En ik weet dat een aantal van u dit grijnzend zit te lezen omdat voor u hetzelfde geldt, en u dus weet wat de reden is. Namelijk dat het Italiaanse voetbalteam de Duitsers gisteren, in het puntje van de staart van de wedstrijd, een stevige schop “unter dem Arsch” heeft verkocht.
U merkt nu misschien op dat ik een paar berichtjes geleden schreef ik dat het WK me niet zoveel doet. Daar heeft u gelijk in en dat klopt ook, maar het was me wel opgevallen hoeveel Duitse (dus humorloze) lol er werd gemaakt toen Nederland eruit lag.
Het beste is misschien nog wel dat Duitsland nu nog een keer voor een wedstrijd mag komen opdraven waarvan de uitslag niemand een moer zal interesseren. Ik heb wel een troost voor onze oosterburen: ze hoeven er niet voor naar het buitenland.
Onze laatste vakantie in Italië is inmiddels alweer een paar maanden geleden, maar desondanks heb ik aan het land gisteren veel plezier beleefd. En ik weet dat een aantal van u dit grijnzend zit te lezen omdat voor u hetzelfde geldt, en u dus weet wat de reden is. Namelijk dat het Italiaanse voetbalteam de Duitsers gisteren, in het puntje van de staart van de wedstrijd, een stevige schop “unter dem Arsch” heeft verkocht.
U merkt nu misschien op dat ik een paar berichtjes geleden schreef ik dat het WK me niet zoveel doet. Daar heeft u gelijk in en dat klopt ook, maar het was me wel opgevallen hoeveel Duitse (dus humorloze) lol er werd gemaakt toen Nederland eruit lag.
Het beste is misschien nog wel dat Duitsland nu nog een keer voor een wedstrijd mag komen opdraven waarvan de uitslag niemand een moer zal interesseren. Ik heb wel een troost voor onze oosterburen: ze hoeven er niet voor naar het buitenland.
04 juli 2006
Sukkels
Het voordeel van werken op een kantoor met airconditioning is dat het op dagen als vandaag binnen een stuk koeler is dan buiten. Het nadeel van werken op een kantoor met airconditioning is dat het op dagen als vandaag binnen een stuk koeler is dan buiten.
Laat me dat even uitleggen. Op de dag, als je aan het werk bent, lijkt het een groot voordeel. Als je naar huis gaat weet je dat het minder is.
Op het moment dat ik vandaag het pand van mijn werkgever verliet had ik het gevoel dat er een halve meter dikke wollen deken over me heen werd gegooid. Toen ik bij mijn auto was aangekomen werd het nog erger. De hitte die van het ding afstraalde was niet te harden, en de druk erin was zo hoog opgelopen dat het siste toen ik het portier open deed. Je kon de ontsnappende luchtmoleculen naar adem horen snakken.
Om verder kort te gaan: toen ik instapte smolt mijn nette broek in de bekleding van mijn stoel, de vorm van mijn stuurwiel is uit de blaren op mijn handen af te leiden en de randen van mijn zonnebril - die ik in mijn auto had laten liggen - staan gebrandmerkt in mijn gezicht.
Jongens, ik weet heus wel dat ik een van die sukkels ben die met deze hitte gewoon, met zijn stropdas om, naar kantoor moet. Het is echt niet nodig mijn neus zo diep in de feiten te drukken, laat staan de feiten in mijn neus te brandmerken.
Mijn auto is het trouwens ook zat; die is uit pure ellende om een onderhoudsbeurt gaan vragen.
Laat me dat even uitleggen. Op de dag, als je aan het werk bent, lijkt het een groot voordeel. Als je naar huis gaat weet je dat het minder is.
Op het moment dat ik vandaag het pand van mijn werkgever verliet had ik het gevoel dat er een halve meter dikke wollen deken over me heen werd gegooid. Toen ik bij mijn auto was aangekomen werd het nog erger. De hitte die van het ding afstraalde was niet te harden, en de druk erin was zo hoog opgelopen dat het siste toen ik het portier open deed. Je kon de ontsnappende luchtmoleculen naar adem horen snakken.
Om verder kort te gaan: toen ik instapte smolt mijn nette broek in de bekleding van mijn stoel, de vorm van mijn stuurwiel is uit de blaren op mijn handen af te leiden en de randen van mijn zonnebril - die ik in mijn auto had laten liggen - staan gebrandmerkt in mijn gezicht.
Jongens, ik weet heus wel dat ik een van die sukkels ben die met deze hitte gewoon, met zijn stropdas om, naar kantoor moet. Het is echt niet nodig mijn neus zo diep in de feiten te drukken, laat staan de feiten in mijn neus te brandmerken.
Mijn auto is het trouwens ook zat; die is uit pure ellende om een onderhoudsbeurt gaan vragen.
03 juli 2006
Cijfergriep
Hoewel het niet direct een Hollandse klank heeft zal iedereen van u de kreet ‘Sudoku’ kennen. Je breekt er tegenwoordig mogelijk nog vaker je nek over dan voetballen in Duitsland en dopingshots in Frankrijk. Zelf heb ik even gedacht dat het een nieuwe Japanse vechtsport betrof, maar al snel leerde ik dat de Sudoku-overwinningen meestal met een potlood worden behaald. (En nee, dan niet door het ding in het oog van de tegenstander te prikken.)
Zelf ben ik er nog niet mee aangestoken, maar zowel mijn vrouw als mijn moeder hebben het cijfergriepvirus wel te pakken. Dat geldt trouwens ook voor mijn technische oom in Canada die, samen met zijn vrouw, me een abonnement op Scientific American kado heeft gedaan. Wat blijkt: ook de wetenschap is niet meer veilig. In de juni-editie staat namelijk een uitgebreid artikel over Sudoku-puzzels. En ik moet toegeven, het is nog een best interessant artikel ook. Tenminste, als je last hebt van de lugubere afwijking dat wiskundige principes je interesseren. Mea culpa.
Eén feitje wil ik de Sudoka's onder u toch niet onthouden: er zijn zo'n 5.472.730.538 echt unieke manieren om die 81 vakjes in te vullen. U denkt daar met een weekendje doorheen te zijn? Geeft niet hoor, met enige trucendozerij kunnen er 6.670.903.752.021.072.936.960 cijfercombinaties van worden gemaakt. Mocht u cijferblind zijn: dat zijn dus zestriljardzeshonderzeventigtriljoennegenhonderdriebiljardzevenhonderdtweeënvijftigbiljoenéénentwintigmiljardtweeënzeventigmiljoennegenhonderdzesendertigduizendnegenhonderdzestig puzzels. En als u daarmee op afzienbare termijn klaar bent heb ik nog een leuke variant voor u: uitzoeken op hoeveel manieren de honderdachtenzeventig letters van dat uitgeschreven getal over de éénentachtig vakjes verdeeld kunnen worden. Ik wens u veel plezier.
Zelf ben ik er nog niet mee aangestoken, maar zowel mijn vrouw als mijn moeder hebben het cijfergriepvirus wel te pakken. Dat geldt trouwens ook voor mijn technische oom in Canada die, samen met zijn vrouw, me een abonnement op Scientific American kado heeft gedaan. Wat blijkt: ook de wetenschap is niet meer veilig. In de juni-editie staat namelijk een uitgebreid artikel over Sudoku-puzzels. En ik moet toegeven, het is nog een best interessant artikel ook. Tenminste, als je last hebt van de lugubere afwijking dat wiskundige principes je interesseren. Mea culpa.
Eén feitje wil ik de Sudoka's onder u toch niet onthouden: er zijn zo'n 5.472.730.538 echt unieke manieren om die 81 vakjes in te vullen. U denkt daar met een weekendje doorheen te zijn? Geeft niet hoor, met enige trucendozerij kunnen er 6.670.903.752.021.072.936.960 cijfercombinaties van worden gemaakt. Mocht u cijferblind zijn: dat zijn dus zestriljardzeshonderzeventigtriljoennegenhonderdriebiljardzevenhonderdtweeënvijftigbiljoenéénentwintigmiljardtweeënzeventigmiljoennegenhonderdzesendertigduizendnegenhonderdzestig puzzels. En als u daarmee op afzienbare termijn klaar bent heb ik nog een leuke variant voor u: uitzoeken op hoeveel manieren de honderdachtenzeventig letters van dat uitgeschreven getal over de éénentachtig vakjes verdeeld kunnen worden. Ik wens u veel plezier.
02 juli 2006
Tour de Carte
Voor veel grote sportevenementen is dit een lastig jaar. De reden, zo hoorde ik laatst, is dat het WK voetbal aan de gang is. Voetbal is niet echt mijn sport, dus mij doet dat niet zoveel. Veel liefhebbers van bijvoorbeeld tennis en wielrennen laten hun liefhebberij echter rücksichtlos vallen om zich in oranjetenu te hijsen, grote hoeveelheden bier in het keelgat te gieten en hun onvermoede talenten als bondscoach de ruimte te geven als er “op wereldniveau” gevoetbald wordt.
Die aanhalingstekens staan er overigens niet per ongeluk, want wat ik er tot nu toe van gezien heb was over het algemeen weinig inspirerend. Ik denk dat de arbitrage daarom maar besloten heeft de boel wat op te leuken. Zo zag ik een wedstrijd waarin één speler drie gele kaarten kreeg, en tsja, toen toch ook maar een rode. En een andere waarin een recordaantal rode kaarten werd uitgedeeld. (Overigens wil over die wedstrijd niemand meer praten. Vreemd, nietwaar?)
Bij de Tour de France heeft men daarin een mogelijkheid gezien het voetbal toch te overtreffen. Wat nou, vier rode kaarten in één wedstrijd? Stelletje amateurs! Wij slingeren er gewoon negen rond voordat we überhaupt begonnen zijn!
Nou heren, van mij had het niet gehoeven hoor. Ik had toch wel gezegd: à Paris!
Die aanhalingstekens staan er overigens niet per ongeluk, want wat ik er tot nu toe van gezien heb was over het algemeen weinig inspirerend. Ik denk dat de arbitrage daarom maar besloten heeft de boel wat op te leuken. Zo zag ik een wedstrijd waarin één speler drie gele kaarten kreeg, en tsja, toen toch ook maar een rode. En een andere waarin een recordaantal rode kaarten werd uitgedeeld. (Overigens wil over die wedstrijd niemand meer praten. Vreemd, nietwaar?)
Bij de Tour de France heeft men daarin een mogelijkheid gezien het voetbal toch te overtreffen. Wat nou, vier rode kaarten in één wedstrijd? Stelletje amateurs! Wij slingeren er gewoon negen rond voordat we überhaupt begonnen zijn!
Nou heren, van mij had het niet gehoeven hoor. Ik had toch wel gezegd: à Paris!
01 juli 2006
Vuile Staten
Amerika wordt door veel andere landen gezien als een mileutechnische viespeuk. De reden is dat Amerika volgens die andere landen een onevenredig grote bijdrage levert aan de wereldwijde milieuvervuiling; mede daardoor moeten wij in Nederland onze dijken verhogen. De meeste Amerikanen denken daar heel anders over. Die geloven dat "wereld" een korter woord is voor "Amerika". En als je de wereld bezit mag je hem natuurlijk ook smerig maken. Okay, zullen ze schoorvoetend toegeven, er ligt nog wel wat woestenij aan de andere kant van de oceaan. Daar kun je zo af en toe voor de lol wat bommen op laten kletteren, maar verder telt het niet echt mee.
Het feit dat er zowel aan de noord- als de zuidkant van de VS aangrenzende landen liggen is voor veel Amerikanen dan ook ronduit paradoxaal. "Paradoxaal" vinden veel Amerikanen weer een moeilijk woord, dus heeft Amerika ook een wat moeilijke relatie met Mexico en Canada.
Affijn, op nu.nl zag ik vandaag een berichtje waaruit blijkt dat de vervuilingsoverlast van de Amerikanen nog erger is dan gedacht en zelfs de wereldgrenzen overschrijdt. Het internationale ruimtestation ISS wordt binnenkort namelijk op een haar na geraakt door een stuk ruimteafval van een ruimtemissie uit 1963. Precies, van de Amerikanen.
Het feit dat er zowel aan de noord- als de zuidkant van de VS aangrenzende landen liggen is voor veel Amerikanen dan ook ronduit paradoxaal. "Paradoxaal" vinden veel Amerikanen weer een moeilijk woord, dus heeft Amerika ook een wat moeilijke relatie met Mexico en Canada.
Affijn, op nu.nl zag ik vandaag een berichtje waaruit blijkt dat de vervuilingsoverlast van de Amerikanen nog erger is dan gedacht en zelfs de wereldgrenzen overschrijdt. Het internationale ruimtestation ISS wordt binnenkort namelijk op een haar na geraakt door een stuk ruimteafval van een ruimtemissie uit 1963. Precies, van de Amerikanen.
Abonneren op:
Posts (Atom)