Smoesjes

Ja, dan is het ineens anderhalve maand geleden dat deze blog een update heeft gezien. En voor diegenen die hopen dat dit het begin is van een nieuwe reeks dagelijkse overpijnzingen mijnerzijds, heb ik slecht nieuws. (Zo sprak ik John gisterenavond nog, die zichtbaar zwaar heeft geleden onder mijn afwezigheid. Onder ons gezegd en gezwegen, zijn weblog is er trouwens ook sterk op achteruit gegaan, sinds de link naar deze er vanaf is gehaald.)
Via dit stukje wil ik u tenminste iets van een verklaring voor de oorverdovende stilte geven. Eigenlijk zijn het zelfs twee verklaringen. De eerste is dat ik sinds 1 januari een andere kreet onder mijn zakelijke e-mails mag zetten. Met de exacte details zal ik u niet vermoeien, maar termen als "afdelingshoofd", "MT-vergadering" en "jaarbegroting van de divisie" zijn ineens direct relevant voor mijn werkzaamheden.
De tweede verklaring is dat ik over ruim een half jaar de tekst in de rechterkantlijn mag aanpassen. Dan zijn Jolanda en ik namelijk niet alleen voogd van een witte kat met rode vlekken, maar mogen we ons mama en papa noemen van wat wij dan ongetwijfeld de mooiste baby van de wereld vinden.
Beide ontwikkelingen hebben gezorgd voor, zoals dat heet, een verschuiving in de prioriteiten, waar onder andere deze blog het slachtoffer van is.

(Eigenlijk is de hoofdreden natuurlijk dat ik gewoon aartslui ben, en te besodemieterd ben om nog dagelijks voor u mijn best te doen. Maar zeg nou zelf, die andere verklaringen waren toch een stuk beter te verteren.)

Ik ga dit stukje afsluiten met een open einde. Ik ga namelijk dus niet beloven dat u vanaf nu weer regelmatig van me zult horen, maar ik ga ook niet garanderen dat u helemaal van me verlost bent. Als u wilt weten of en hoe dit afloopt, dan zult u toch zo af en toe eens langs moeten komen.
Wat mij betreft: tot dan!