Lekstadsensatie

Een fatsoenlijke weblog bijhouden is nog helemaal niet zo simpel. Om regelmatig interessante stukjes te schrijven moet je eigenlijk ook interessante dingen meemaken, en eigenlijk hebben veel mensen daar niet zo'n last van. Ik wel natuurlijk, maar omdat ik u niet jaloers wil maken vertel ik u daar maar niet teveel over.
Best lastig dus, regelmatig iets schrijven. En als je eenmaal een tijd niets geschreven hebt is het nog veel lastiger weer te beginnen. Je moet namelijk wel weer met een klapper terugkomen.
Ik heb lang moeten wachten voordat zich een geschikte gelegenheid aandiende, maar gisteren was het dan toch zo ver.
Het begon met een simpele politieauto die bij ons in de straat parkeerde. Daarop volgde een rood-wit afzetlint. En gedurende de avond kwamen en gingen twee motoragenten, een wit busje van de recherche, een witte auto van de recherche en nog wat rood-wit-blauw gestreepte auto's en busjes met mensen met uniformen.
Voor sommigen van u is dit misschien een tweewekelijks terugkerend tafereel, maar bij ons komt het toch niet zo heel vaak voor. We hebben ons dan ook de hele avond, nacht en ochtend afgevraagd wat er aan de hand was. Verschillende interessante, en voor een deel lugubere, mogelijkheden passeerden de revue. Vanmiddag vonden we het antwoord.
Wat dat is? Dat vertel ik u morgen. Precies, dan is dat stukje tenminste ook weer veilig gesteld.