Ho, ho, huwelijk

Vorige week constateerde ik consternatie op het huwelijksfront. Rotterdamse ambtenaren mogen huwelijkslustige homoparen niet weigeren, las ik namelijk in het AD. Niet dat ze dat eerst wel konden, maar toen de anderen niet opletten heeft de ChristenUnie stiekem een regeltje in het regeerakkoord gekrabbeld waardoor ze dat wel zouden gaan kunnen. Persoonlijk heb ik er niet zoveel last van, want Jolanda is echt een vrouw en ik was tenminste eerder vandaag nog een man. Toch vind ik het een goede actie van de “Rotterdommers”. Ik geloof namelijk niet in God maar in de wetenschap en de laatste heeft voor mij voldoende overtuigend aangetoond dat liefde tussen homo's net zo oprecht kan zijn als tussen hetero's. Ik geloof daarom dat je alleen gewetensbezwaren kunt hebben tegen het homohuwelijk als je bezwaren hebt tegen het huwelijk in het algemeen. En als je daarvan last hebt geloof ik dat je beter geen ambtenaar van de burgelijke stand kan worden.

(Ja, 't is misschien wat zwaardere kost dan u van me gewend bent, maar anders word ik binnenkort helemaal niet meer serieus genomen. Weest u echter niet ongerust, want het is zometeen over.)

Heerlijk is dat, om ergens zo'n onweerlegbaar beredeneerde mening over te hebben. Vandaag zag ik echter iets waarvan ik niet zo goed weet wat ik ermee moet. “Baby huwt hond” was de naam van dat artikel. Ik denk dat ik eerst maar eens even afwacht wat ze hier in Rotterdam van vinden.

Goed lui

Het is tijd voor een pijnlijke bekentenis: ik ben van oorsprong een programmeur. En daaraan gerelateerd: ik werk de leeftijdtellers in de rechterkantlijn niet handmatig om 12 uur 's nachts bij. Ik heb een stukje “script” geschreven dat de leeftijden automatisch uitrekent.
En volgens sommigen ben ik daarmee eigenlijk een slechte programmeur, want een goede programmeur is een luie programmeur. (Voor de minder ingewijden: daarmee wordt bedoeld dat je zoveel mogelijk gebruik moet maken van wat anderen al gemaakt hebben, want dat kost altijd minder tijd dan het zelf maken.)
Een andere eigenschap die veel programmeurs hebben en ik ook in mezelf herken is dat ze nooit tevreden zijn met wat ze zelf maken. Ze zien altijd mogelijkheden om het te verbeteren of mooier te maken. Als je niet oppast doen ze dat ook altijd, ook als het resultaat daarmee mooier of beter - en duurder - wordt dan het voor de gebruiker hoeft te zijn. “Verkopers willen een Rolls-Royce verkopen voor de prijs van een Volkswagen en ontwikkelaars willen een Volkswagen bouwen voor de prijs van een Rolls-Royce,” zei een oud-collega hier eens over.
In het AD lees ik dat dat doordraven niet alleen bij programmeurs voorkomt, maar ook bij de politie. Bij het korps Twente, om precies te zijn. De medewerker die de opdracht kreeg de peilzender voor de auto van een verdachte te vermommen deed dat zo overtuigend dat zijn eigen collega's hem niet meer van een bom konden onderscheiden. Op zich natuurlijk slim om de antenne in de lont te verwerken, maar u snapt wat ik bedoel.

Peter de Vries

Ongetwijfeld hebben velen van u een favoriet radiostation. Ik heb er ook een, namelijk 3fm. Daar zijn verschillende redenen voor. Zo vind ik dat ze goede muziek draaien, kundige en sympathieke dj's hebben en leuke evenementen op poten zetten. Eén van die evenementen moet u, als de nieuwsbewuste persoon die u natuurlijk bent, wel hebben meegekregen. Dat is de Serious Request actie, waarbij drie dj's een week lang in een glazen huis op de Neude zaten, niets aten en voor geld verzoekplaatjes draaiden. Het doel was om zoveel mogelijk geld te verzamelen om het Rode Kruis in staat te stellen om de slachtoffers van landmijnen te helpen.
Afgelopen zaterdag vond op 3fm een ander evenement plaats dat misschien iets minder bekendheid heeft verworven. Dat was de Nationale Peter de Vriesdag. Het doel was in dit geval om zoveel mogelijk Peters de Vries bij elkaar te brengen. Uiteindelijk zijn er, ik heb het even voor u opgezocht, 62 komen opdagen. Zoiets biedt natuurlijk ongekende mogelijkheden, zoals het organiseren van een quiz onder de aanwezigen waarbij het juiste antwoord op elke vraag Peter de Vries is. De quiz werd overigens gewonnen door Peter de Vries.
Ik vroeg me tijdens de uitzending nog af of er andere namen zijn waarmee je een dergelijke dag kunt organiseren. Ik weet niet meer of ik namen bedacht had, maar ik kwam wel tot de conclusie dat het met mijn naam een eenzame bedoening zou worden. Totdat ik vandaag een reactie kreeg op mijn eerste stukje over het Nederlands Muntkantoor van, jawel, Rutger van Bergen.
Nu zeg ik dus: als 3fm erin slaagt 62 Peters de Vries samen te brengen dan moet deze weblog minstens 100 Rutgers van Bergen kunnen verzamelen. Help dit nobele doel en meldt u allen aan!

Schöne Haufen

Ik kan het me nog goed herinneren. Het was midden jaren negentig en het water leek nog maar een paar centimeter onder de rand van de lekdijk te staan. Op school gingen verhalen rond over plaatsgenoten die hun huisraad alvast van de begane grond naar een bovenverdieping aan het verslepen waren.
Uiteindelijk hebben we onze voeten droog gehouden, maar spannend was het toch wel. Het is dus heel begrijpelijk dat daarna stevige maatregelen zijn genomen om een volgend hoogwater beter te kunnen opvangen. Zo is de lekdijk op een aantal plaatsen in de buurt van Vianen inmiddels verzwaard.
Maar daar blijft het niet bij. Mocht de dijk toch doorbreken dan is Vianen nog steeds optimaal voorbereid, lees ik vandaag in het AD. Zelfs de plaatselijke drollen zijn bezig met hun zwemdiploma. Ons huis staat hemelsbreed zo'n 100 meter van zwembad Helsdingen, dus u snapt dat we nu extra trots zijn er te wonen.
Toch jammer dat de man die geklaagd heeft bij de Zwemwatertelefoon (jawel, u leest het goed, de Zwemwatertelefoon) dat níet begrijpt.

Schöne Euro (2)

Onvoorstelbaar wat een publiek je met zo’n weblog wel niet bereikt. Zelfs de journalisten van het AD behoren tot de lezerschare! Naar aanleiding van mijn vorige stukje is één van hen intensief op zoek gegaan naar een exemplaar van de daarin behandelde brief. En nadat-ie hem gevonden had heeft hij hem aan een nauwgezet onderzoek onderworpen. Wat blijkt? Het gratis* eurosetje met een waarde van € 3,88 kost geen € 4,90, maar € 3.000,=. Okay, daar krijg je dan ook nog 82 andere muntsetjes voor, maar wie zit dáár nou op te wachten?
Ik vind de extra keuze die Claudy bij mijn vorige berichtje aandroeg ineens verreweg de beste. Met een beetje mazzel is het oud papier deze week niet opgehaald en kan ik de brief van die Niederländische Münzbüro nog opgraven.

Schöne Euro

Ik zal beginnen met het inlossen van de belofte die ik gisteren gedaan heb: het thuiswerken is me prima bevallen. En u mag me wel dankbaar zijn, want omdat ik thuis ben gebleven kon u vanavond zonder file naar huis.
U vraagt zich misschien af wat ik gedaan heb met de tijd die ik heb bespaard met niet naar en van kantoor rijden. Nou, die heb ik besteed aan het hard nadenken over een zeer interessant voorstel. Dat voorstel was afkomstig van het Nederlands Muntkantoor. Het Nederlands Muntkantoor, moet u weten, is onderdeel van het Nederlandse “HMK GmbH” dat is gelegen in het prachtige Tägerwilen in der schöne Deutsche Schweiz.
Maar dat terzijde. Het voorstel bestond eruit dat we een enquête invulden. En niet zomaar een enquete, maar een Deskundigen Enquête. Deze enquête zou in kaart brengen hoe wij denken over de Euro, en in ruil daarvoor zouden wij een gratis* setje Finse euromunten ontvangen. Gratis* in de zin dat we alleen € 4,90 verzend– en verpakkingskosten hoefden te betalen.
Tsja, een voorstel waarbij je voor iets dat je gratis krijgt en € 3,88 waard is maar € 4,90 hoeft te betalen stelt je voor een lastige keuze. Moet je zoiets direct op de stapel oud papier gooien, of jezelf eerst een stuip lachen om de stompzinnigheid van het voorstel?
De kramp begint net een beetje uit mijn buikspieren weg te trekken.

Gedonderdag

Ik had al zo'n vermoeden dat iemand daarboven gewoon een paar weken was vergeten de blaadjes van de WC-kalender te trekken, en daarom niet in de gaten had welke dag van de week het was. Vandaag werd dat vermoeden bevestigd. Want morgen is het weer zo ver: we hebben weer een WOD. Een WOD, zult u zeggen? Jawel, een WOD: Weeralarm Op Donderdag.

Omdat alle bomen inmiddels wel zo'n beetje zijn omgewaaid heeft men wel gekozen voor een wat creatievere aanleiding. Geen storm dit keer, maar een onvervalste sneeuwkannonade.

Bij het laatste alarm heb ik anderhalf uur gedaan over drie kilometer A2, omdat een vrachtwagen het nodig vond op de lekbrug op zijn kant te gaan liggen. Ik vind het dus allemaal wel leuk verzonnen met die sneeuw, maar ik doe mooi even niet mee. Ik werk namelijk een dagje thuis. U gaat nog van me horen of dat beter bevallen is.

Schijtambtenaren

Het mileu heeft het zwaar tegenwoordig. IJskappen smelten, regenwouden worden nog steeds omgezaagd, zeehonden worden doodgeknuppeld en oceanen worden vergiftigd.
Een aantal toekomstige slachtoffers in de natuur is ook al bekend: Aziatische halsbandparkieten. In dit geval ligt de boosdoener ook nog in de toekomst: dat is namelijk de nog te vormen regering.
Hoe dat mogelijk is zal ik nu uitleggen. De Aziatische halsbandparkieten waar het om draait zijn eigenlijk Haagse halsbandparkieten, in de zin dat ze zich ophouden op het Korte Voorhout. En wat doen die beestjes daar? Rijksambtenaren onderschijten, zo lees ik in het AD. Ha ha, zult u zeggen, maar daar zit hem wel net het probleem. De onderhandelaars aan de coalitietafel zijn namelijk van plan een heleboel ambtenaren naar huis te sturen. Dat betekent dat er straks een stuk minder ambtenaren zijn om op te schijten, en dat brengt weer met zich mee dat de parkieten straks harder om een schijtplek moeten knokken en beter moeten mikken.
U kunt zich wel voorstellen hoeveel stress deze extra inspanning bij de arme beestjes zal veroorzaken. Inderdaad, sommige bezuinigingen gaan écht te ver.