Noemt u me gerust een cultuurbarbaar. Of in ieder geval iemand met weinig gevoel voor het Nederlandse lied. Mea culpa, maar ik kan er ook niets aan doen dat ik niet wist dat André Hazes vandaag een jaar geleden overleden is.
Tenminste, totdat ik vanochtend de krant opensloeg. Inmiddels weet ik dat er een standbeeld van hem onthuld en een biografie (geschreven door "Raggel") gepresenteerd wordt. Er komt ook nog een herdenkingsconcert. En, als klap op de vuurpijl, wordt er na het concert een, tja, vuurpijl met een deel van André's as de lucht in geschoten.
Nu ik wat beter geïnformeerd ben begin ik me wel af te vragen of we met zijn allen niet een klein beetje aan het overdrijven zijn. Ikzelf heb ook in min of, meestal, meer beschonken toestand ook wel staan meebrullen met "De Vlieger", maar dan bevond ik me altijd in goed gezelschap én in de kroeg.
Als u het mij vraagt is dat nog steeds de beste plek om hem te eren.
23 september 2005
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Ja Rutger, je hebt helemaal gelijk: Het was vandaag volledig bloed, zweet en tranen,
Een reactie posten