Als je stukjes schrijft die je niet alleen zelf leest, bijvoorbeeld voor een weblog, dan kom je er niet mee weg gewoon datgene te schrijven wat je te melden hebt. Je moet er ook voor zorgen dat je lezers de tekst niet hoeven door te worstelen. Dat betekent dat de zinnen die je in elkaar zet een beetje soepel moeten lopen, en het ook niet erg is als ze hier en daar een vleugje humor bevatten. Logisch natuurlijk, maar uit ervaring weet ik dat dat nog niet zo simpel is. Jawel, u begrijpt het goed: het is echt afzien, zo'n weblog bijhouden.Voor mij tenminste. Want je hebt ook mensen die het schrijven heel makkelijk af lijkt te gaan. Jerry Goossens is zo iemand. Jerry is columnist van het Utrechts Nieuwsblad (pardon, het AD Utrechts Nieuwsblad) en heeft een aantal van zijn columns over de stad Utrecht gebundeld in een boekje dat “Berekuil, Goossens incompleet” heet. Dat boekje heb ik van een goede vriendin voor mijn verjaardag gehad, en net uitgelezen. Tot grote vreugde van mijn vrouw, want die werd zo af en toe knettergek van mijn gegniffel om de columns die ik zat te lezen.
Ja, ik vind het jammer dat ik er doorheen ben.
3 opmerkingen:
Hoe weet jij nou dat het schrijven die Jerry zo makkelijk afgaat? Misschien is het voor die man ook wel een grote worsteling. Iedere dag weer. Anders schreef-ie vast wel meer dan iedere dag zo'n stukkie en tot nu toe een boekie.
John, nou kan ik je natuurlijk gaan uitleggen dat-ie elke dag veel meer schrijft dan "een stukkie", en ook al meer dan "een boekie" geschreven heeft. Maar dat doe ik niet, want dat kost me echt teveel moeite om op te schrijven.
Echt?
Een reactie posten