Vorige week constateerde ik consternatie op het huwelijksfront. Rotterdamse ambtenaren mogen huwelijkslustige homoparen niet weigeren, las ik namelijk in het AD. Niet dat ze dat eerst wel konden, maar toen de anderen niet opletten heeft de ChristenUnie stiekem een regeltje in het regeerakkoord gekrabbeld waardoor ze dat wel zouden gaan kunnen. Persoonlijk heb ik er niet zoveel last van, want Jolanda is echt een vrouw en ik was tenminste eerder vandaag nog een man. Toch vind ik het een goede actie van de “Rotterdommers”. Ik geloof namelijk niet in God maar in de wetenschap en de laatste heeft voor mij voldoende overtuigend aangetoond dat liefde tussen homo's net zo oprecht kan zijn als tussen hetero's. Ik geloof daarom dat je alleen gewetensbezwaren kunt hebben tegen het homohuwelijk als je bezwaren hebt tegen het huwelijk in het algemeen. En als je daarvan last hebt geloof ik dat je beter geen ambtenaar van de burgelijke stand kan worden.(Ja, 't is misschien wat zwaardere kost dan u van me gewend bent, maar anders word ik binnenkort helemaal niet meer serieus genomen. Weest u echter niet ongerust, want het is zometeen over.)
Heerlijk is dat, om ergens zo'n onweerlegbaar beredeneerde mening over te hebben. Vandaag zag ik echter iets waarvan ik niet zo goed weet wat ik ermee moet. “Baby huwt hond” was de naam van dat artikel. Ik denk dat ik eerst maar eens even afwacht wat ze hier in Rotterdam van vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten