Gehakt

Kop op de voorpagina van het Utrechts Nieuwsblad van donderdag: "Arts neemt weefsel mee naar huis". Het artikel dat er onder staat schrijft dat een chirurg in het Meander Medisch Centrum in Amersfoort stukjes weefsel van enkele van zijn patiënten mee naar huis nam, zodat zijn vrouw ze kon gebruiken voor het trainen van reddingshonden. Met een wat aparte smaak in de mond leg ik de krant weg, en bedenk dat dit soort berichten er niet te vaak in moet staan.

Afgelopen vrijdag neem ik bij het avondeten de krant van die dag door. Met in de linkerhand een vork vol pasta met gehakt en rode tomatensaus, sla ik met mijn rechterhand de eerste bladzijde om. De koppen op pagina 3 luiden "Echt weefsel bij hondentraining overbodig", "Geregeld incidenten met menselijke delen" en "Wie is eigenaar van een verwijderde longtumor en wat gebeurt er met een afgezet onderbeen?" Meer dan de helft van de pagina is gevuld met smakelijke verhalen die je eetlust gegarandeerd volledig bederven. Ik kijk nog eens naar het bord voor mijn neus, waarbij de combinatie van de saus en het gehakt ineens direct bepaalde associaties oproept, en concludeer dat dat bij mij in elk geval prima is gelukt.
Dames en heren redacteuren, wilt u voortaan misschien een klein beetje rekening houden met de lezers die uw krant aan de dinertafel lezen? Bij voorbaat mijn hartelijke dank.