Kleur

Indien u de afgelopen week niet onder een steen heeft gezeten, kan de watersnoodramp in New Orleans u niet ontgaan zijn. Zo'n beetje de hele stad staat onder een paar meter water, en er is sprake van een enorme materiële schade. Maar dat is, zoals bij alle rampen, niet het grootste probleem. Duizenden mensen zitten bovenop de daken van hun huizen en tienduizenden in een stadion. Er is geen water, geen eten en geen sanitair. Er wordt geroofd, geplunderd en op reddingshelicopters geschoten.
Kort samengevat is het gewoon een grote gribusbende en komt de reddingsoperatie laat en moeilijk op gang. Een van de maatregelen die nu dan uiteindelijk wordt genomen is het naar het rampgebied sturen van ruim 10.000 militairen. Niet om zandzakken te sjouwen - daar is het ook wat laat voor -, maar om de orde te herstellen.
Een groot deel van deze ellende werd al voorspeld, en daarom is iedereen die dat kon vóór de komst van Katrina vertrokken. Daaruit volgt dus dat zo'n beetje iedereen die er nu zit niet weg kon, bijvoorbeeld omdat ze geen auto konden betalen.
Als ik in het nieuws zo eens naar de mensen kijk die in de reportages voorbij komen, kom ik tot een interessante constatering. Het lijkt erop dat nagenoeg iedereen die het vertrek uit New Orleans niet kon opbrengen een bepaalde, wat donkere, huidskleur heeft.
Amerika: het land van de ongekende mogelijkheden. Behalve als je geen auto kunt betalen.